Ερώτηση: Θα ήθελα να σχολιάσετε την επίσκεψη Βαν Ρομπάι και τις δηλώσεις που έγιναν, τόσο από τον ίδιο όσο και από την πολιτική ηγεσία, δηλαδή από τον πρωθυπουργό, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που του επισήμανε ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού μας υποφέρει. Πιστεύετε ότι κάτι μπορεί να βγει, να αυξηθεί ας πούμε ο βαθμός της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης;
Απάντηση: Δεν νομίζω ότι θα αυξηθεί ο βαθμός της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Κατ’ αρχάς, ο κ. Βαν Ρομπάι είναι μια προσωπικότητα που δεν παίζει κανέναν σοβαρό πολιτικό ρόλο. Αν και Πρόεδρος της Ε.Ε., όλοι γνωρίζουμε ότι τον κομβικό ρόλο τον έχει η κα. Μέρκελ αυτήν την περίοδο και οι κυρίαρχες δυνάμεις της οικονομικής και πολιτικής ελίτ στην Ε.Ε. Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Ρομπάι δεν προσέθεσε τίποτα καινούργιο. Είπε ότι πρέπει να ακολουθήσουμε, σαν να μην βλέπουμε μπροστά μας τι ακριβώς συμβαίνει, να κλείσουμε δηλαδή τα μάτια και τα αυτιά, να κλείσουμε και τη μύτη και να καταπιούμε και τα νέα μέτρα που έρχονται. Και το πιο κρίσιμο είναι ότι τα μέτρα αυτά είναι που μας οδηγούν πιο βαθιά στην ύφεση και στην κρίση του χρέους. Έχουν περάσει πια 11 μήνες και έχουν γίνει όλοι σοφότεροι. Και όλοι βλέπουν πια ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Ότι εκεί που μας έλεγαν ότι πρέπει να ακολουθήσουμε αυτό το μίγμα πολιτικής, το μνημόνιο, που θέλει να προωθήσει τη λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή να «κόβουμε» διαρκώς μισθούς και συντάξεις και να διαλύουμε την κοινωνική συνοχή, έ, αυτή η σύνταξη είναι που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία. Όχι μονάχα σε αυτή που ζούμε καθημερινά, στην κοινωνική χρεοκοπία, στο ότι πολλοί άνθρωποι γύρω μας βρίσκονται σε απόγνωση και απελπισία. Και δεν είναι στατιστικές αυτά τα νούμερα του 20% και 30% πραγματικής ανεργίας. Είναι άνθρωποι αυτό που κρύβεται από πίσω. Στα νέα ζευγάρια, που σήμερα μειώνεται το εισόδημα κατά 50% γιατί ο ένας βγαίνει στην ανεργία και ο άλλος χάνει το εισόδημά του κατά το ένα τρίτο, αντιλαμβάνεστε ότι δεν μπορούν να προχωρήσουν. Όταν συνταξιούχοι αναγκάζονται να ζουν με τα παιδιά τους, τα οποία έχουν οικογένειες, αυτά είναι στοιχεία της πραγματικότητας σήμερα. Όταν κλείνουν νοσοκομεία διότι δεν έχουμε να δώσουμε 23 εκατομμύρια ευρώ, την ίδια στιγμή, όμως, για κάποια κτήρια πού είναι απέναντι από το Αιγινήτειο και το Αρεταίειο χαρίζουμε 100 εκατομμύρια σε εγγυήσεις, στο Μέγαρο Μουσικής και δεν λέω, καλός ο πολιτισμός και πρέπει να τον προάγουμε, αλλά εδώ πρέπει να αποφασίσουμε. Τι προέχει; Η κοινωνική συνοχή; Προέχει να προασπίσουμε τον αδύναμο ή να προασπίσουμε τα συμφέροντα των λίγων και εκλεκτών, της οικονομικής ολιγαρχίας αυτού του τόπου;
Ερώτηση: Κύριε Πρόεδρε, το ερώτημα που θα σας κάνει ο πολίτης ακούγοντάς σας είναι: Καλές οι διαπιστώσεις. Στο δια ταύτα, υπάρχει λύση; Υπάρχει τρόπος, υπάρχει δρόμος;
Απάντηση: Έχετε δίκιο. Γιατί ένα χρόνο τώρα καταγγέλλουμε αυτήν την πολιτική και πλέον είναι αυταπόδειχτο ότι έχουμε δίκιο. Δεν αρκεί, όμως, να την καταγγέλλουμε. Βλέπουμε ότι η κρίση περνάει στο πολιτικό σύστημα και ψάχνουν να βρουν τρόπους προκειμένου να στηρίξουν είτε με μεγάλους συνασπισμούς ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. μαζί, αν και αθροιστικά στις δημοσκοπήσεις τα δύο μεγάλα κόμματα δεν συμπληρώνουν ούτε το ποσοστό που είχε το ΠΑΣΟΚ μόνο του στις προηγούμενες εκλογές, είτε με λύσεις δήθεν εθνικής σωτηρίας. Παρόλα αυτά, το βασικό τους πρόβλημα είναι ότι αυτή η πολιτική δεν βρίσκει τη συναίνεση στην κοινωνία. Έχουν το οικονομικό σχέδιο, την ισοπέδωση των πάντων, τους λείπει, όμως, το βιώσιμο πολιτικό σχέδιο. Και απέναντι σε αυτό το μεγάλο μειονέκτημα της κυρίαρχης σήμερα οικονομικής και πολιτικής ελίτ του τόπου, η Αριστερά πρέπει να απαντήσει με το δικό της σχέδιο, με τον δικό της συνασπισμό εξουσίας, για να φύγουμε από το μνημόνιο που μας καταστρέφει.
Ερώτηση: Επειδή σας παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή, διάβασα την απομαγνητοφώνηση μιας συνέντευξής σας στο ραδιόφωνο του Βήματος και μιλήσατε εκεί για έναν συνασπισμό εξουσίας που θα προκύψει από ένα μέτωπο από τα αριστερά της αριστεράς ως την αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας. Είπατε, μάλιστα, και κάτι που με ξένισε. Είπατε «δεν οριοθετούμε, δεν βγάζουμε απ’ έξω ακόμα και δυνάμεις από τον χώρο της λαϊκής δεξιάς προερχόμενες, που συνειδητοποιούν την ανάγκη της εθνικής ευθύνης για να σωθεί η οικονομία, η χώρα, η κοινωνία. Μιλήσατε, δηλαδή, για ένα πολύ ευρύ αντιμνημονιακό μπλοκ εξουσίας. Μπορεί να λειτουργήσει ένα τέτοιο σχήμα;
Απάντηση: Σίγουρα δεν μπορεί να λειτουργήσει στο διηνεκές. Όμως, σήμερα πρέπει όλοι να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Εμείς αυτά που λέμε, τα εννοούμε. Όταν λέμε ότι αν συνεχίσουμε για λίγους μήνες ακόμα…
Ερώτηση: Στην ίδια κυβέρνηση Τσίπρας και Σαμαράς;
Απάντηση: Μην βάζετε στο στόμα μου λόγια που εγώ δεν είπα.
Ερώτηση: Δεν τα βάζω. Εγώ διαβάζω και ρωτάω.
Απάντηση: Θα σας πω το εξής: Εμείς λέμε ότι αν μείνει για πολύ ακόμα η χώρα σε αυτόν τον κατήφορο που δεν έχει τελειωμό, θα ισοπεδωθεί η κοινωνία. Δεν θα είναι ίδια σε ένα χρόνο η Ελλάδα με αυτό που ζήσαμε ή και με αυτό που ζούμε σήμερα. Βλέπετε, μας φέρνουν μέτρα 25 δις, ενώ όλα όσα περάσαμε μέχρι σήμερα είναι 8 δις. Τρεις φορές χειρότερα, δηλαδή, μέχρι το 2015, συν η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, του δημόσιου πλούτου. Τώρα λέμε ότι πρέπει να σταματήσει αυτός ο κατήφορος. Δεν αρκεί να έχουμε - και έχουμε - προτάσεις ρεαλιστικές γιατί είναι πιο ρεαλιστικό να θέλουμε να πληρώσουν οι λίγοι που έχουν τα πολλά παρά οι πολλοί που έχουν τα λίγα. Αλλά τι λέμε; Ότι χρειάζεται η Αριστερά τώρα κυρίως να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συνειδητοποιήσει ότι με ένα μίνιμουμ πρόγραμμα, με 4 βασικούς στόχους, δηλαδή την απεμπλοκή από το μνημόνιο, την αναδιανομή του πλούτου, την επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους και την κοινωνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, να πάψουν, δηλαδή, οι τράπεζες να παίρνουν, που πήραν μέχρι τώρα 108 δις
Ερώτηση: Ξαναρωτώ. Μαζί με τον Σαμαρά, υπό αυτές τις προϋποθέσεις;
Απάντηση: Δεν έχουμε αυταπάτες ότι τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν ισχυρότατες δεσμεύσεις με τα μεγάλα συμφέροντα. Συνεπώς, αν και η ρητορική του κ. Σαματά είναι τώρα αντιμνημονιακή, δεν αμφιβάλουμε ότι όταν ανέβει στην εξουσία θα εφαρμόσει μια άλλη πολιτική. Παρόλα αυτά, όμως, ο κόσμος ο απλός, ο λαϊκός, που εγκλωβίστηκε στα δύο μεγάλα κόμματα, εμείς δεν θεωρούμε ότι είναι a priori απέναντί μας. Θεωρούμε ότι σε κρίσιμες στιγμές…. Βάζω τον όρο «πατριωτική ευθύνη». Βέβαια, ξέρετε δεν είναι για όλους ίδιος ο όρος «πατρίδα» γιατί και αυτοί που έχουν 600 δις στην Ελβετία Έλληνες είναι και δεν έχουμε την ίδια «πατρίδα» με αυτούς. Ούτε με αυτούς που είναι οι εθνικοί εργολάβοι, οι εθνικοί μιζαδόροι, οι εθνικοί προμηθευτές και θέλουν και τώρα, στην περίοδο της κρίσης, ελέγχοντας και το κύριο μέρος των ΜΜΕ, να διαφεντεύουν το μέλλον αυτού το τόπου.
Παρόλα αυτά, όμως, πιστεύουμε ότι ο κόσμος, που τα τελευταία χρόνια βρέθηκε στις κάλπες των δύο μεγάλων κομμάτων, σήμερα επαναπροσδιορίζει τη συνείδησή του. Και πιστεύουμε ότι σε ένα σχέδιο σωτηρίας της οικονομίας, παραγωγικής ανασυγκρότησης του τόπου, που το έχει ανάγκη, και απεμπλοκής από το μνημόνιο, με ένα πρόγραμμα, ταυτόχρονα, αναδιανομής του πλούτου, μπορούμε να συμβάλουμε σε ένα ευρύτατο μπλοκ δυνάμεων, σε ένα ευρύτατο μπλοκ εξουσίας. Και πρέπει κυρίως, απευθύνομαι και στο ΚΚΕ. Διότι βλέπουμε ότι και στην Πορτογαλία, που περνάνε τα ίδια, και εκεί με πραξικοπηματικό τρόπο μπήκαν στο μνημόνιο, έχουν εκλογές σε ένα μήνα και δεν περίμεναν ούτε τις εκλογές. Έχουν υπηρεσιακή κυβέρνηση και το Σύνταγμά τους απαγορεύει να πάρουν τέτοιες αποφάσεις, και όμως τις πήραν πριν τις εκλογές… Και εκεί βλέπουμε ότι κάθισαν στο ίδιο τραπέζι το ΚΚ το παραδοσιακό, που έχει αντίστοιχες απόψεις με το δικό μας ΚΚ, και το μπλόκο της Αριστεράς εκεί. Γιατί εδώ να μην μπορούμε, παρά τις διαφορές μας, να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και κυρίως να προσεγγίσουμε τον απλό κόσμο, τις κοινωνικές δυνάμεις που αντιστέκονται, τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που έχει βαθιές ρίζες και παραδόσεις σε λαϊκούς αγώνες αλλά και τον απλό λαϊκό κόσμο που βρέθηκε στην Ν.Δ.;
12/4/2011
