Στις
17 ΙΟΥΝΗ συνέχεια της 6 ΜΑΗ, η εργατική
τάξη, ο λαός, η νεολαία, η κοινωνία της
εργασίας μετά από μια εικοσάχρονη πορεία
γεμάτη αντιφατικότητες, σκαμπανεβάσματα
και ζιγκ-ζαγκ, έδωσε μια μεγάλη μάχη
σταθμό στην νεότερη ιστορία της χώρας
παγκόσμιας εμβέλειας.
Μια μάχη με βαθύτατο κοινωνικό,
οικονομικό, πολιτικό αλλά και πολιτισμικό
περιεχόμενο.
Μια μάχη που δόθηκε σε συνθήκες
δύσκολες, ισοδύναμες της εμφυλιακής
περιόδου που δημιούργησαν οι εγχώριοι
κουίσλιγκς το οικονομικοπολιτικό και
προπαγανδιστικό οπλοστάσιο των ξένων
κατοχικών δυνάμεων. Σ’αυτές τις συνθήκες
μπήκαν τα θεμέλια μιας συνολικότερης
ριζοσπαστικής δημοκρατικής ανατροπής.
Με
πολιτικό εργαλείο το ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό
Κοινωνικό Μέτωπο στο πρόσωπο ενός
αποφασιστικού νέου ανθρώπου ως επικεφαλής
του, με μόνα όπλα και εφόδια την αφοσίωση
στις καλύτερες αγωνιστικές και
ουμανιστικές πολιτισμικές παραδόσεις
της αριστεράς η εργατική τάξη, η νεολαία,
η κοινωνία της παραγωγικής εργασίας
επιχείρησε την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης
βαρβαρότητας σε όλα τα μέτωπα.
Η
νίκη θεμελιώθηκε αλλά δεν ολοκληρώθηκε.
Για
αυτό οφείλουν και αυτοκριτική όλα τα
ρεύματα της κομμουνιστικής και μη
αριστεράς που την ιστορική ευκαιρία
που δημιούργησε ο λαός αντί να την
αδράξουν και να την οδηγήσουν σε νίκη
την φοβήθηκαν!!!
Χωρίς ανάπαυση
πρέπει να προετοιμαστούμε για τις
επόμενες μάχες καθώς η κατάσταση γίνεται
ολοένα πιο δύσκολη και περίπλοκη.
Η παγκόσμια
κρίση και φυσικά το κεντρικό της μέτωπο
το ευρωπαϊκό έχει περάσει ήδη σε νέα
φάση. Η αδυναμία πολιτικής ανάσχεσης
και ανατροπής στο ελληνικό μέτωπο θα
έχει σαν συνέπεια τη διερεύνηση και το
βάθεμα της αντί για τον έλεγχο της.
Η
οικονομικοπολιτική αποσταθεροποίηση
του ευρωπαϊκού χώρου αποτελεί κεντρικό
άξονα της πολιτικής των Αμερικάνων και
θα επεκταθεί όχι μόνο στην περιφέρεια
αλλά και στο κεντρικό ευρωπαϊκό πυρήνα.
Η
«αυγή της Οδύσσειας» ετοιμάζεται για
το δεύτερο ανοιχτό πολεμικό μέτωπο
στην Συρία, όπου ήδη δρουν οι δυνάμεις
της CIA και Αλ Καιντα χέρι-χέρι με λαγό
τον «σοσιαλιστή» Ολάντ.
Η
ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία σχεδόν στο
σύνολο της μετά ειδικά και τις τελευταίες
συνόδους της σοσιαλιστικής διεθνούς,
έχει μετατραπεί ανοιχτά σε πολιτικό
όργανο της Αμερικανικής στρατηγικής
με αναβαθμισμένες μάλιστα θέσεις μετά
και την εκλογή Ολάντ στη Γαλλία.
Ο
γερμανικός ιμπεριαλισμός αιχμάλωτος
των Αμερικάνικων και Κινέζικων αγορών
στις οποίες στηρίζει και προωθεί την
πλεονασματική οικονομική του θέση στην
Ευρώπη αλλά και με νέους αντιπάλους
μέσα στον ίδιο τον Ευρωπαϊκό χώρο δεν
έχει καμία άλλη επιλογή για τις ηγεμονικές
του βλέψεις στον κόσμο, παρά μόνο την
εξουθένωση της εργατικής τάξης των
ευρωπαϊκών χωρών και τον οικονομικοπολιτικό
τους έλεγχο μέσω των νέων διευρωπαϊκών
θεσμών και μηχανισμών που δημιουργούνται
καθημερινά.
Στο εσωτερικό
της χώρας το μαύρο μέτωπο όσο και αν
αδυνάτισε ο υποτελής και διεφθαρμένος
δικομματικός πυρήνας (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ), πέτυχε
έστω και πρόσκαιρα έστω και μέσω του
καλπονοθευτικού νόμου την κοινοβουλευτική
νομιμοποίηση.
Προστέθηκε μάλιστα σε αυτό
και μια νέα εξωσυστημική-παρακρατική,
φασιστική και ναζιστική δύναμη, η Χρυσή
αυγή με πολιτικό ρόλο να ανοίγει το
δρόμο του ολοκληρωτισμού στις συστημικές
δυνάμεις και στους θεσμούς αλλά και να
τους αντικαθιστά άμεσα εκεί όπου η
κοινοβουλευτική τάξη πραγμάτων δεν το
επιτρέπει στους επίσημους συστημικούς
θεσμούς.
Το
πιο καίριο και καθοριστικό ζήτημα για
το λαό ,την εργατική τάξη και τη νεολαία
είναι η μαχητική και συνεκτική οργάνωση
τους πρωταρχικά σε κοινωνικό επίπεδο
ώστε να γίνει μπορετό να υπερασπίσουν
τα πιο στοιχειώδη για τη ζωή και τις
ελευθερίες τους δικαιώματα.
Να
εξελίξουμε τις λαϊκές συνελεύσεις,
ολοκληρώνοντας την δημοκρατικότητα
τους με μαχητική αποτελεσματικότητα
και κοινωνική αλληλεγγύη. Με καταστατικό-
«συνταγματικό» χάρτη κοινωνικών,
οικονομικών και αγωνιστικών λειτουργιών,
να συγκροτήσουμε τους αντίπαλους
ανταγωνιστικούς πυρήνες κάθε θύλακα
εξουσίας της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής
βαρβαρότητας.
Να
αποσπάσουμε από τα δεσμά του παρασιτισμού,
των διαμεσολαβητών και πρακτόρων του
κεφαλαίου όλα τα όργανα του εργατικού
συνδικαλιστικού κινήματος ,ανασυγκροτώντας
το σε πανεθνική κλίμακα διασφαλίζοντας
και το αναγκαίο επίπεδο του πολιτικού
του ρόλου.
ΕΑΜ
18.6.12
