Χώρα και πολιτισμός με βάθος δεν φοβάται κανέναν ξένο...

Η ομιλία του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρη Ψαριανού στην Βουλή για το ζήτημα της Ιθαγένειας (από τα πρακτικά της Βουλής)

Το λόγο έχει ο κ. Γρηγόρης Ψαριανός για έξι λεπτά.
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Θέλω να με συγχωρέσετε και εσείς και οι συνάδελφοι γιατί για πρώτη φορά σήμερα δεν φοράω γραβάτα και κουστούμι και ήρθα με ξεκούμπωτο πουκάμισο γιατί έχω ένα μπλουζάκι που λέει “New York”.
Δεν είμαι φίλος των Αμερικανών, ξέρετε, ούτε πράκτορας του Σόρος. Δεν είμαι καθόλου φίλος των Αμερικανών, αλλά στη Νέα Υόρκη δεν υπάρχει ούτε ένας Αμερικανός διότι η καθιστή αρκούδα πέθανε, δολοφονήθηκε. Ο άγριος βούβαλος απαλλοτριώθηκε, δεν υπάρχει Αμερικανός στη Νέα Υόρκη και σε όλη την Αμερική. Είναι Έλληνες, Πορτορικάνοι, Ιταλοί, Πολωνοί, Τούρκοι, Αλβανοί, μπερδεμένοι, αγνώστου πατρός και μητρός, Αφρικανοί, Ουζμπέκοι, Αζέριοι και είναι Αμερικανοί πολίτες.
Με υπερηφάνεια κουνάνε την αμερικανική σημαία και οι άλλοι Αμερικανοί, οι άλλοι ξένοι Αμερικανοί τους χειροκροτούν. Και εδώ δεν αφήνουμε τα Ελληνόπουλα που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και που πάνε στα ελληνικά σχολεία να μιλήσουν τη μόνη γλώσσα που ξέρουν και τους αρνούμαστε τη σημαία, τη μόνη που έχουν. Γιατί αν πάνε στην Κένυα, στην Τανζανία ή στη Ζανζιβάρη δεν υπάρχουν εκεί αλλά δεν υπάρχουν ούτε εδώ, δεν υπάρχουν πουθενά, δεν ζουν. Δεν υπάρχουν, είναι μη υπαρκτά άτομα και έχουν φθάσει μέχρι το Πανεπιστήμιο. Μπορεί να διδάξουν και στα ελληνικά Πανεπιστήμια και να μην έχουν ακόμη χαρτιά.
Είναι ντροπή να μιλάμε για τα αυτονόητα. Να έχουμε αντεγκλήσεις και διαξιφισμούς για πράγματα που, στην κοινή λογική του ανθρώπου, του ανθρώπινου ζώου έχουν λυθεί εξ ορισμού, από κτήσεως κόσμου.
Και όσοι αρέσκονται στα ελληνοπρεπή, στις δηθενιές και στα ελληνικά «παραμυθάκια» να ξέρουν ότι ο πολιούχος τους είναι ο Αίσωπος, ο εθνικός μας παραμυθάς που ήταν ξένος. Εκβράστηκε από τη βόρειο Αφρική ο Αίσωπος. Ήταν μετανάστης, λαθρομετανάστης, λαθροάνθρωπος, λαθροπαραμυθάς, λαθροέλληνας ο Αίσωπος, κύριοι παραμυθάδες.
Αυτή η λογική και αυτή η ιδεολογία, τα παιδιά της οποίας και τα εγγόνια της οποίας έρχονται πάλι σήμερα εδώ να αρνηθούν το αυτονόητο δικαίωμα είναι οι ίδιοι, τα παιδιά και τα εγγόνια αυτών που αρνήθηκαν το αυτονόητο δικαίωμα στις γυναίκες, στους νέους, στους μικρασιάτες, στους πρόσφυγες της Βορείου Ηπείρου, στους πρόσφυγες της Σοβιετίας, σε όλους τους ανθρώπους που μαζεύτηκαν εδώ. Και μπορούμε να προχωρήσουμε σε ελληνοποιήσεις ακαριαία σε ένα βράδυ εάν παίρνουν χρυσά μετάλλια μόνο, αν είναι Ολυμπιονίκες, αν είναι πρωταθλητές και ας μην ξέρουν, γρι ελληνικά και ας μην έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα, σε ένα βράδυ τους βγάζουμε όλα τα χαρτιά και πλήρη δικαιώματα.
Θα έπρεπε να ντρεπόμαστε γι’ αυτές τις τραγικές αντιφάσεις. Και στυλοβάτες αυτής της σπέκουλας και της προπαγάνδας της άθλιας νεοδεξιάς, νεοχιτλερικής, νεοφασίζουσας που ακούμε και ανατριχιάζουμε είναι άνθρωποι που είναι θαυμαστές των Γερμανών βασιλέων της Ελλάδας. Αυτοί που έφεραν τον Όθωνα και τον στήριξαν, τους Γλίξμπουργκ, τους Γεώργιους, τους Κωνσταντίνους, τους Αλέξανδρους, τις Φρειδερίκες και τις Άννες-Μαρίες που ήταν όλοι ξένοι και έμαθαν ελληνικά με πενήντα δασκάλους και εντατικά προγράμματα για να τους κάνουμε βασιλιάδες και να καμαρώνουμε γι’ αυτούς.
Ξέρετε, εμένα οι προπαππούδες μου, ο ένας παππούς μου ήταν βασιλόφρονας, ήταν ακραίος βασιλικός. Βέβαια, βρέθηκε στον Ε.Λ.Α.Σ. με τα φυσεκλίκια, γιατί άλλοι βασιλόφρονες την είχαν κάνει για άλλες χώρες και για το Κάιρο και έκαναν την πάπια. Και ο βασιλόφρονας παππούς μου ήταν βασιλόφρονας Ελασίτης και πολέμησε τους Γερμανούς κατακτητές όταν οι ιδεολόγοι και οι στυλοβάτες αυτού του παραληρήματος και της ιδεοληψίας συνεργάζονταν με τους Τσολάκογλου, τους Μανιαδάκηδες, τους Ράλληδες και τους ταγματασφαλίτες όταν οι προπαππούδες τους ήταν συνεργάτες των Τούρκων και των κοτζαμπάσηδων και οι οποίοι ελληνοποιήθηκαν ακαριαία, αν ήταν αυτό που έπρεπε για την εξουσία και για την κρατούσα τάξη και ασφάλεια. Και έγιναν και διοικητές μονάδων και έγιναν και καπετάνιοι σε πλοία και έγιναν και αρχιστρατιωτικοί και ας ήταν Αρβανίτες, ας ήταν Τουρκόσποροι.
Ο άλλος ο παππούς μου ήταν τουρκόσπορος. Ήρθε από τη Σμύρνη, από την Τένεδο, εκβράστηκε στην Ελλάδα. Ξέρετε τι έγραφαν οι εφημερίδες οι καθημερινές και οι ακρόπολες τότε; Έγραφαν: «Να φύγει από εδώ η ξυποληταρία, οι τουρκόσποροι και οι παστρικιές, οι Σμυρνιές» να μην πω τα υπόλοιπα.
Αυτά είναι όλα γραμμένα, είναι η ίδια ιδεολογία που πέταγε τους πρόσφυγες που έχασαν τις περιουσίες και την παιδεία τους, τα ωδεία τους, τα γαλλικά τους, τη βαθιά τους ελληνική παιδεία, την έχασαν και εκφράζοντας τη θάλασσα. Όπως τώρα φουκαράδες οι οποίοι δεν είναι αποβράσματα, είναι φυγάδες γιατί δεν αντέχουν εκεί που είναι ή γιατί εκεί που είναι, είναι κόλαση. Δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτή τη χώρα που αγωνίστηκαν για δικαιώματα στους νέους, στις γυναίκες, στους πρόσφυγες και τώρα θα αγωνιστούν για το δικαίωμα το αυτονόητο των παιδιών που γεννιούνται στην Ελλάδα και που είναι ελληνόπουλα και είναι ντροπή να ψάχνουμε να βρούμε αν οι γονείς τους είναι νόμιμοι ή παράνομοι.
Οι παππούδες μας ήταν πρόσφυγες, οι γονείς μας ήταν λαθρομετανάστες. Στα τρένα, στα καράβια, στις βάρκες κρύβονταν για να πάνε στην Αμερική. Στο Ellis Island τους είχαν και τους έκαναν εξετάσεις.
Το «Αμέρικα Αμέρικα» του Ηλία Καζάν, να δείτε τις ταινίες, να διαβάσετε ιστορία, είστε ανιστόρητοι.
Οι συγγενείς μου στην Αμερική ήταν μετανάστες λαθραίοι.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Παρακαλώ, κύριε Κιλτίδη.
Και εσείς, κύριε Ψαριανέ, κλείνετε.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ: Οι συγγενείς μου στην Αμερική ήταν μετανάστες λαθραίοι, ήταν λαθραίοι άνθρωποι. Και στην Αυστραλία και στην Μελβούρνη και στο Βέλγιο. Δεν υπάρχει Βέλγιο, δεν υπάρχει Βέλγος, είναι Μολούκοι, Φλαμανδοί, Βαλόνοι.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΙΛΤΙΔΗΣ: Σας παρακαλώ, σας παρακαλώ.
Δεν υπάρχει Βέλγος, δεν υπάρχει αμερικανός. Έλληνες υπάρχουν και θα υπάρξουν και άλλοι και όσοι θα είναι θα μετέχουν της ημέτερης παιδείας…
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ: Ποιας παιδείας;
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ: …αγαπητοί κύριοι σύντροφοι. Και αφήστε τα ιδεολογήματα και τις μπούρδες γιατί η ιστορία πάει μπροστά, δεν γυρίζει πίσω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Κύριε Ψαριανέ, σας παρακαλώ να κλείσετε εδώ.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ: Θέλω να πω κάτι τελευταίο. Χώρα και πολιτισμός με βάθος δεν φοβάται κανέναν ξένο. Μόνο τον εαυτό της να φοβάται όταν είναι βλαμμένος.
Ευχαριστώ πολύ.