Τότε μου κράζει η φωνή:«το μυστικό θα μάθει,
μόνο αυτός που πάτησε της κόλασης τα βάθη.
Όφις, Θεός και Άνθρωπος πολύ σε τούτο μοιάζουν
και μια του κύκλου εποχή πουκάμισο αλλάζουν
Σ΄αυτό τον κόσμο γίνεσαι, ό,τι έχεις αγαπήσει
και παίρνεις προίκα σου στερνή αυτά που΄χεις χαρίσει
Γιατρό με λένε και σκληρό, σοφό ή μπαγαπόντη
Μ΄άκουσε: εσύ είσαι ο Θεός κι εσύ το Δρακοδόντι ! »
Σ΄αυτό το τραγούδι-ποίημα, ο ταξιδευτής δεν φοβάται και δε διστάζει: πετάει μακριά το παλαιό του είναι, το ανώριμο και το ατελές και συσσωματώνεται, τολμηρά με το Δράκοντα και το Θεό. Αποκτάει έτσι όλα τα δικαιώματα, αλλά και όλες τις ευθύνες της ύπαρξης, μπορεί να γεύεται ταυτόχρονα το μέλι και το φαρμάκι της ελευθερίας. Και τον καινούριο του εαυτό, θα τον χαρίσει στην αγαπημένη του – η αγάπη παραμένει το έσχατο πεδίο άσκησης – για να τον ξανακερδίσει στο τέλος του χρόνου, αφού στερνή μας προίκα είναι μονάχα όσα έχουμε χαρίσει.
Παραμύθια θα μου πείτε. Ναι, αλλά ωραία παραμύθια, για μεγάλα παιδιά, για τολμηρά παιδιά. Φυσικά, δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να δέχεται το φιλοσοφικό υπόβαθρο του μύθου, αλλά είναι καθένας ελεύθερος να χαρεί ένα ολοκληρωμένο, εμπνευσμένο έργο.
( Από το δίσκο των Χαίνηδων «το δρακοδόντι». Με το οποίο κατέχουν μια από τις δεσπόζουσες θέσεις στην ελληνική δισκογραφία για πολλά χρόνια, τώρα. Στο «Δρακοδόντι», σίγουρα την πιο φιλόδοξη προσπάθεια που έχουν παρουσιάσει, επιδιώκουν να εκφράσουν μέσα από την αφήγηση ενός μύθου μια ολοκληρωμένη θεώρηση των βασικών θεμάτων-αινιγμάτων : ζωή, θάνατος, θεός, όνειρο. Μην περιμένετε όμως να τα πούμε όλα σε ένα ποστάκι….
[ Συμμετέχει ο Ψαραντώνης]. Ηχητική επένδυση, Σάκης Γκίκας. Οι συνθέσεις και οι στίχοι ανήκουν στο Δημήτρη Αποστολάκη. ( CD 2 : 15ο τραγούδι ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου