Η πανδημία του κορωνοϊού και το καθολικό lockdown επέτρεψε να μπουν κάτω από το χαλί της επικαιρότητας σειρά θεμάτων που έπρεπε να αντιμετωπιστούν ή να επιλυθούν.
Επιπλέον η κρίση αυτή έδωσε το περιθώριο σε αρκετές χώρες είτε να ενισχύσουν τις διμερείς τους σχέσεις με άλλες χώρες, είτε να απομονωθούν τελείως σε μια πολιτική αυτοαπομόνωσης ακολουθώντας μικροπολιτικές σκοπιμότητες και εσωκομματικές ίντριγκες.
Στο πλαίσιο αυτό η Τουρκία παρέδωσε βοήθεια σε υγειονομικό υλικό στις περισσότερες χώρες των Βαλκανίων αλλά και σε Ιταλία, Ισπανία και ΗΠΑ, η Βουλγαρία στην Αλβανία, τη Σερβία, τη Βόρεια Μακεδονία, η Ρουμανία έστειλε στην Ιταλία υγειονομικό προσωπικό, ενώ και η Αλβανία έστειλε στην Ιταλία βοήθεια σε υλικό και γιατρούς. Η Ελλάδα από την άλλη δήλωσε την συμπαράσταση της σε Ιταλία και Ισπανία, με δυο σεμνές τελετές και τον χρωματισμό της Βουλής με τις σημαίες των χωρών αυτών.
Επιπροσθέτως οι ηγέτες χωρών όπως η Κύπρος, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σερβία, για να μην μιλήσουμε για την Τουρκία, είχαν επαφές με τους περισσότερους ευρωπαίους ηγέτες, όπως Macron, Merkel, Conte, ενώ δεν έλειπε από τις συνομιλίες τους και ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Mike Pompeo ή ακόμα και ο ίδιος ο Donald Trump, ο Πρόεδρος και ο Πρωθυπουργός της Κίνας καθώς και ο Vladimir Putin.
Θα περίμενε κανείς ότι η Ελλάδα που θέλει να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην περιοχή των Βαλκανίων θα έκανε κάποιες κινήσεις συμβολικές ή έστω τυπικές με τους γείτονες της, όμως ακόμα και το τυπικό δεν έγινε απέναντι σε χώρες που περιμένουμε να στείλουν τους τουρίστες τους για το καλοκαίρι στις ελληνικές παραλίες.
Ακόμα και την πρόσκληση που έκανε ο Boyko Borissov στον Έλληνα Πρωθυπουργό κατά τη διάρκεια της τετραμερούς τηλεδιάσκεψης κορυφής Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας και Σερβίας, να συμμετάσχει στην επιθεώρηση των έργων από τον Βούλγαρο Πρωθυπουργό και τον Σέρβο Πρόεδρο, αγνόησε ο Έλληνας Πρωθυπουργός.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε ότι το να επισκεφθεί ένα σχολείο και να προεδρεύσει μιας σύσκεψης για την υγειονομική κάλυψη των νησιών, ήταν πιο σημαντικό από το να βρεθεί και να επιθεωρήσει με τον Βούλγαρο Πρωθυπουργό και τον Σέρβο Πρόεδρο έργα κοινού ενδιαφέροντος των τριών χωρών την 1η Ιουνίου.
Δυστυχώς η απομόνωση είναι πασιφανής. Από την μέρα που ανακοινώθηκαν τα περιοριστικά μέτρα στα μέσα Μαρτίου, ο Έλληνας Πρωθυπουργός συνομίλησε στις 21 Απριλίου με τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, στις 22 με τον Edi Rama για να μιλήσει για τους εποχικούς εργάτες που έπρεπε να έρθουν στην Ελλάδα, στις 13 Μαΐου με τον Πάπα Φραγκίσκο, στις 21 Μαΐου με τον Νίκο Αναστασιάδη για να διευθετηθεί το θέμα με τους Κύπριους φοιτητές στην Ελλάδα και τον Benjamin Netanyahu για την ανάληψη της Πρωθυπουργίας του και τέλος στις 25 Μαΐου με τον Πρόεδρο της Αιγύπτου Sisi.
Ενώ θα μπορούσε η πανδημία να είναι αφετηρία ώστε να υπάρξει προσέγγιση από την ελληνική πλευρά προς την τουρκική, στα Υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας η σύγχυση ήταν εμφανής.
Με τους διαύλους επικοινωνίας ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα να είναι ερμητικά κλειστοί, η μια γκάφα διαδέχεται την άλλη. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας για ένα θέμα που ασχολούνται συνήθως τεχνικές επιτροπές κατάφερε να το κάνει μείζον να εμπλακεί το Υπουργείο Άμυνας και να εγερθεί διπλωματικό θέμα, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθε η παρέμβαση της κυβέρνησης και της ηγεσίας του ΥΠΕΞ για την προσευχή που πραγματοποιήθηκε στην Αγία Σοφία, που αν μη τι άλλο δεν ήταν το μείζον, αλλά προφανώς ήταν το «εύκολο» θέμα για αντιπαράθεση και διαχείριση, ενώ πρακτικά δεν προώθησε κανένα δικαίωμα της Ελλάδας στο γκριζάρισμα που επιχειρείται.
Φυσικά κανείς δεν σκέφτηκε από το ΥΠΕΞ ότι ίσως αυτό να ήταν παρέμβαση στα εσωτερικά μιας άλλης χώρας, καθώς δεν υπάρχει ζήτημα παραβίασης μειονοτικών ζητημάτων ή καταστρατήγηση των όρων που διέπουν την UNESCO για το παγκόσμιας κληρονομιάς αρχιτεκτονικό κι όχι «θρησκευτικό» μνημείο που είναι η Αγία Σοφία.
Ακόμα κι αν η κίνηση αυτή είναι προκλητική προς την Ελλάδα, δεν μπορεί να οδηγεί σε τέτοιες αντιδράσεις μια σοβαρή κυβέρνηση, καθώς ενισχύει τα εθνικιστικά στοιχεία στην Τουρκία που εδώ και πολλά χρόνια επιθυμούν την αλλαγή της χρήσης της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε τζαμί.
Το ΥΠΕΞ και το Μαξίμου εγκλωβισμένοι στη λογική ότι η Τουρκία απειλή λεκτικά και μόνο την Ελλάδα, αντί να χαράξουν πολιτική αντιμετώπισης, αναπαύονται στις πολλαπλές και ανούσιες συνεντεύξεις, που ακούγονται σαν γάβγισμα πεκινουά που του πήραν την θέση στον καναπέ, χαϊδεύοντας τα αυτιά των ψηφοφόρων τους.
Η Τουρκία αλωνίζει στην περιοχή και η Ελλάδα έχει μείνει μόνη. Αναπαράγουν ως επιτυχία δηλώσεις του Πρέσβη ή δευτεροκλασάτων στελεχών των ΗΠΑ ενώ ακόμα και η Κύπρος δεν συμπορεύεται πλέον με την Ελλάδα. Το Ισραήλ ψάχνει εναλλακτικές μετά την άρνηση της Ελλάδας για τον Interconnector Eurasia και την δύσκολη υλοποίηση του EastMed, η Αίγυπτος κοιτάζει να έχει τις λιγότερες απώλειες στη Λιβύη, ενώ με την Ιορδανία για πρώτη φορά σε τριμερή ΥΠΕΞ δεν υπήρξε κοινή δήλωση.
Από την άλλη η πολυδιαφημιζόμενη Irini, είναι αναποτελεσματική σαν επιχείρηση, η Ιταλία συζητά με την Λιβύη τόσο για τις υποδομές όσο και για το πετρέλαιο της και με την Τουρκία για συμμετοχή στις εξορύξεις που θα πραγματοποιηθούν από τον Σεπτέμβριο, ενώ η ΕΕ σκέφτεται να ρίξει κι άλλα χρήματα στην Τουρκία για το προσφυγικό.
Όσο η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει ρεαλιστικά την γεωπολιτική κατάσταση που διαμορφώνεται χωρίς αυτήν, θα βρεθεί σε μειονεκτική θέση και δυστυχώς μη αναστρέψιμη.
Επιπλέον η κρίση αυτή έδωσε το περιθώριο σε αρκετές χώρες είτε να ενισχύσουν τις διμερείς τους σχέσεις με άλλες χώρες, είτε να απομονωθούν τελείως σε μια πολιτική αυτοαπομόνωσης ακολουθώντας μικροπολιτικές σκοπιμότητες και εσωκομματικές ίντριγκες.
Στο πλαίσιο αυτό η Τουρκία παρέδωσε βοήθεια σε υγειονομικό υλικό στις περισσότερες χώρες των Βαλκανίων αλλά και σε Ιταλία, Ισπανία και ΗΠΑ, η Βουλγαρία στην Αλβανία, τη Σερβία, τη Βόρεια Μακεδονία, η Ρουμανία έστειλε στην Ιταλία υγειονομικό προσωπικό, ενώ και η Αλβανία έστειλε στην Ιταλία βοήθεια σε υλικό και γιατρούς. Η Ελλάδα από την άλλη δήλωσε την συμπαράσταση της σε Ιταλία και Ισπανία, με δυο σεμνές τελετές και τον χρωματισμό της Βουλής με τις σημαίες των χωρών αυτών.
Επιπροσθέτως οι ηγέτες χωρών όπως η Κύπρος, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σερβία, για να μην μιλήσουμε για την Τουρκία, είχαν επαφές με τους περισσότερους ευρωπαίους ηγέτες, όπως Macron, Merkel, Conte, ενώ δεν έλειπε από τις συνομιλίες τους και ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Mike Pompeo ή ακόμα και ο ίδιος ο Donald Trump, ο Πρόεδρος και ο Πρωθυπουργός της Κίνας καθώς και ο Vladimir Putin.
Θα περίμενε κανείς ότι η Ελλάδα που θέλει να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην περιοχή των Βαλκανίων θα έκανε κάποιες κινήσεις συμβολικές ή έστω τυπικές με τους γείτονες της, όμως ακόμα και το τυπικό δεν έγινε απέναντι σε χώρες που περιμένουμε να στείλουν τους τουρίστες τους για το καλοκαίρι στις ελληνικές παραλίες.
Ακόμα και την πρόσκληση που έκανε ο Boyko Borissov στον Έλληνα Πρωθυπουργό κατά τη διάρκεια της τετραμερούς τηλεδιάσκεψης κορυφής Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας και Σερβίας, να συμμετάσχει στην επιθεώρηση των έργων από τον Βούλγαρο Πρωθυπουργό και τον Σέρβο Πρόεδρο, αγνόησε ο Έλληνας Πρωθυπουργός.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε ότι το να επισκεφθεί ένα σχολείο και να προεδρεύσει μιας σύσκεψης για την υγειονομική κάλυψη των νησιών, ήταν πιο σημαντικό από το να βρεθεί και να επιθεωρήσει με τον Βούλγαρο Πρωθυπουργό και τον Σέρβο Πρόεδρο έργα κοινού ενδιαφέροντος των τριών χωρών την 1η Ιουνίου.
Δυστυχώς η απομόνωση είναι πασιφανής. Από την μέρα που ανακοινώθηκαν τα περιοριστικά μέτρα στα μέσα Μαρτίου, ο Έλληνας Πρωθυπουργός συνομίλησε στις 21 Απριλίου με τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, στις 22 με τον Edi Rama για να μιλήσει για τους εποχικούς εργάτες που έπρεπε να έρθουν στην Ελλάδα, στις 13 Μαΐου με τον Πάπα Φραγκίσκο, στις 21 Μαΐου με τον Νίκο Αναστασιάδη για να διευθετηθεί το θέμα με τους Κύπριους φοιτητές στην Ελλάδα και τον Benjamin Netanyahu για την ανάληψη της Πρωθυπουργίας του και τέλος στις 25 Μαΐου με τον Πρόεδρο της Αιγύπτου Sisi.
Ενώ θα μπορούσε η πανδημία να είναι αφετηρία ώστε να υπάρξει προσέγγιση από την ελληνική πλευρά προς την τουρκική, στα Υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας η σύγχυση ήταν εμφανής.
Με τους διαύλους επικοινωνίας ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα να είναι ερμητικά κλειστοί, η μια γκάφα διαδέχεται την άλλη. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας για ένα θέμα που ασχολούνται συνήθως τεχνικές επιτροπές κατάφερε να το κάνει μείζον να εμπλακεί το Υπουργείο Άμυνας και να εγερθεί διπλωματικό θέμα, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθε η παρέμβαση της κυβέρνησης και της ηγεσίας του ΥΠΕΞ για την προσευχή που πραγματοποιήθηκε στην Αγία Σοφία, που αν μη τι άλλο δεν ήταν το μείζον, αλλά προφανώς ήταν το «εύκολο» θέμα για αντιπαράθεση και διαχείριση, ενώ πρακτικά δεν προώθησε κανένα δικαίωμα της Ελλάδας στο γκριζάρισμα που επιχειρείται.
Φυσικά κανείς δεν σκέφτηκε από το ΥΠΕΞ ότι ίσως αυτό να ήταν παρέμβαση στα εσωτερικά μιας άλλης χώρας, καθώς δεν υπάρχει ζήτημα παραβίασης μειονοτικών ζητημάτων ή καταστρατήγηση των όρων που διέπουν την UNESCO για το παγκόσμιας κληρονομιάς αρχιτεκτονικό κι όχι «θρησκευτικό» μνημείο που είναι η Αγία Σοφία.
Ακόμα κι αν η κίνηση αυτή είναι προκλητική προς την Ελλάδα, δεν μπορεί να οδηγεί σε τέτοιες αντιδράσεις μια σοβαρή κυβέρνηση, καθώς ενισχύει τα εθνικιστικά στοιχεία στην Τουρκία που εδώ και πολλά χρόνια επιθυμούν την αλλαγή της χρήσης της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε τζαμί.
Το ΥΠΕΞ και το Μαξίμου εγκλωβισμένοι στη λογική ότι η Τουρκία απειλή λεκτικά και μόνο την Ελλάδα, αντί να χαράξουν πολιτική αντιμετώπισης, αναπαύονται στις πολλαπλές και ανούσιες συνεντεύξεις, που ακούγονται σαν γάβγισμα πεκινουά που του πήραν την θέση στον καναπέ, χαϊδεύοντας τα αυτιά των ψηφοφόρων τους.
Η Τουρκία αλωνίζει στην περιοχή και η Ελλάδα έχει μείνει μόνη. Αναπαράγουν ως επιτυχία δηλώσεις του Πρέσβη ή δευτεροκλασάτων στελεχών των ΗΠΑ ενώ ακόμα και η Κύπρος δεν συμπορεύεται πλέον με την Ελλάδα. Το Ισραήλ ψάχνει εναλλακτικές μετά την άρνηση της Ελλάδας για τον Interconnector Eurasia και την δύσκολη υλοποίηση του EastMed, η Αίγυπτος κοιτάζει να έχει τις λιγότερες απώλειες στη Λιβύη, ενώ με την Ιορδανία για πρώτη φορά σε τριμερή ΥΠΕΞ δεν υπήρξε κοινή δήλωση.
Από την άλλη η πολυδιαφημιζόμενη Irini, είναι αναποτελεσματική σαν επιχείρηση, η Ιταλία συζητά με την Λιβύη τόσο για τις υποδομές όσο και για το πετρέλαιο της και με την Τουρκία για συμμετοχή στις εξορύξεις που θα πραγματοποιηθούν από τον Σεπτέμβριο, ενώ η ΕΕ σκέφτεται να ρίξει κι άλλα χρήματα στην Τουρκία για το προσφυγικό.
Όσο η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει ρεαλιστικά την γεωπολιτική κατάσταση που διαμορφώνεται χωρίς αυτήν, θα βρεθεί σε μειονεκτική θέση και δυστυχώς μη αναστρέψιμη.
/ibna
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου