Στις 22 Ιούλη 1943 η Αθήνα σείεται από την μεγαλειώδη διαδήλωση των απλών Ελλήνων, αυτών που δεν θέλουν να κλείσουν τα μάτια σε όσα γίνονται.
Από το πρωί έχει κηρύξει το ΕΑΜ γενική απεργία με αίτημα την « μη προσάρτηση ολόκληρης της Μακεδονίας στην Βουλγαρία » που ήταν σύμμαχος με την Γερμανία και την Ιταλία.
Εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίοι αψήφησαν τον φόβο και βγήκαν στους δρόμους με τα λάβαρα του ΕΑΜ και τις ελληνικές σημαίες.
Γωνία Ομήρου και Πανεπιστημίου, ένα τάνκ λειώνει την 17χρονη Παναγιώτα Σταθοπούλου που απλώνει τα χέρια της μπροστά του - σαν περιστέρι της Ειρήνης - για να το εμποδίσει να χτυπήσει την διαδήλωση.
Συνολικά ο αριθμός των νεκρών εκείνη τη μέρα έφτασε τους δεκαπέντε (15). Η Γερμανική διοίκηση αναγκάστηκε και έκανε πίσω στα σχέδιά της.
Βέβαια άλλοι είχαν προτιμήσει να μείνουν σπίτι τους, άλλοι συνεργάζονταν με τον κατακτητή και μάλιστα έκαναν και επιχειρήσεις μαζί του και σήμερα τα παιδιά τους , μας κουνάνε το δάχτυλο και πρωταγωνιστούν σε τομείς της χώρας!
Τι απέμεινε από την ΗΡΩΙΔΑ Γιώτα Σταθοπούλου;
Μια μαρμάρινη προχειροχαραγμένη πινακίδα στην Βαλτινών στου Γκύζη, απέναντι από το σπίτι που έμενε.
Ξέρετε γιατί απέναντι; Γιατί δεν δέχτηκαν οι κάτοικοι της πολυκατοικίας που είναι σήμερα στη θέση του σπιτιού, να πάει η πινακίδα στον τοίχο τους...
Αυτή είναι η σκληρή νεοελληνική πραγματικότητα.
Εμείς θα κάνουμε κάθε τι για να συντηρούμε την συλλογική μνήμη και να μην σκύβουμε το κεφάλι στους επιγόνους των συνεργατών των Γερμανών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου