Τα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής, αυτές της ημέρες έχουν εισέλθει σε εξαιρετικά ευαίσθητη φάση, γι΄αυτόν τον λόγο προσλαμβάνει καίρια σημασία, όχι απλώς η διαφοροποίηση θέσεων και κατευθύνσεων,- αυτό το γνωρίζαμε, έτσι κι αλλιώς – μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, αλλά η συνεχής ένταση με την οποία εκδηλώνεται τελευταία. Το τελευταίο διάστημα, η διάσταση αυτή εκδηλώθηκε ποικιλοτρόπως, με τον κ. Κ. Καμμένο να προβαίνει σε δηλώσεις οι οποίες σαφέστατα παρεκκλίνουν της επίσημης εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης όπως αυτή εκφράζεται από τον κ. Ν. Κοτζιά.
Τελευταία, σε συνέντευξή του στον ΑΛΦΑ, είπε: Εγώ και οι ΑΝΕΛ δεν ψηφίζουμε ποτέ κανένα όνομα που να περιλαμβάνει τον όρο <<Μακεδονία>>, όποιο και να είναι. Όταν του επισημάνθηκε ότι η πρότασή του δεν εναρμονίζεται με την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση του Α. Τσίπρα ο υπουργός Άμυνας απάντησε ότι: << είναι όρος στο καταστατικό του κόμματός του για να είναι κάποιος μέλος του>>.
Τέτοιες <<απόψεις>> εντάσσονται σαφώς στην αρμοδιότητα του υπουργείου Εξωτερικών, με το οποίο το υπουργείο Άμυνας είναι αυτονόητο ότι επιβάλλεται να έχει πλήρη ταύτιση θέσεων και απόλυτο συντονισμό κινήσεων. Για την ιστορία θέλω να υπενθυμίσω ότι και στην κυβέρνηση του κ. Κ. Σημίτη, το 1996, είχαμε ένα πανομοιότυπο φαινόμενο, διάστασης απόψεων σχετικά με το <<Μακεδονικό>>,- μεταξύ κ. Γερ. Αρσένη υπουργού Άμυνας και κ. Θ. Πάγκαλου υπουργού Εξωτερικών-, ήταν μάλιστα και οι δύο του ιδίου κόμματος.
Είναι περιττό να αναφερθεί κανείς στην ουσία των διαφοροποιήσεων μεταξύ των δυο υπουργείων, προκειμένου να κρίνει την ορθότητα ή το αβάσιμο των εκατέρωθεν θέσεων. Η ουσία είναι πως η ύπαρξη και η εμπρακτη εκδήλωση των διαφωνιών σε καιρια θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής, αποδυναμώνουν και βλάπτουν τις ελληνικές θέσεις. Όταν το ζητούμενο είναι η χάραξη κοινής εθνικής στρατηγικής από τα πολιτικά κόμματα, είναι αποκαρδιωτικό να διαπιστώνεται η διάσταση θέσεων μεταξύ των δύο κορυφαίων και << συναρμόδιων>> υπουργών.
Τα εξωτερικά μας θέματα έχουν υποστεί μεγάλη ζημιά από τις μειοδοσίες εθνοκαπηλείας και τις μειοδοσίες πολιτικής ευθύνης των κομμάτων μας. Θα είναι ολέθριο, λοιπόν, για τον τόπο αν εφεξής τα εθνικά μας θέματα ριφθούν και στη χοάνη των προσωπικών φιλοδοξιών, των ανταγωνισμών και των σκοπιμοτήτων υπουργών της ίδιας κυβέρνησης…..
έρρωσθε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου