Η Αθήνα πάντα ήταν και είναι ο κυριότερος στόχος των πιο συντηρητικών κύκλων της χώρας. Μια ματιά στους Δημάρχους της και στους υποψήφιους από τις συντηρητικές δυνάμεις, όπως επίσης και η στάση των ΜΜΕ που ελέγχουν, μας καταδεικνύει αυτή την πραγματικότητα. Έτσι, αυτή η πόλη δεν άλλαξε προς τον συμφέρον των κατοίκων της με αποτέλεσμα μια καθημερινότητα που συνθλίβει την κοινωνικότητα, τον πολιτισμό, την επικοινωνία, το περιβάλλον, δηλαδή οποιαδήποτε ποιότητα στην ανθρώπινη ζωή. Όσο κι αν διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι αυτό οφείλεται στον μεγάλο όγκο των ανθρώπων που ζουν ή εργάζονται σε αυτήν, το συμπέρασμα που βγάζουν μετά από τόσα χρόνια είναι ένα «Δεν μπορούμε να κάνουμε παρά ελάχιστα ή και τίποτα. Μόνο να διαχειριστούμε την υπάρχουσα κατάσταση είναι εφικτό».
Δεν υπάρχει πιο καλά ενορχηστρωμένη απάτη. Η υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής, του πολιτισμού, του περιβάλλοντος οδηγεί τους πολίτες στην εξοντωτική πάλη μιας αβίωτης πραγματικότητας, χωρίς περιθώρια πίστης στην πολιτική τους παρέμβαση, αφήνοντας τον ουσιαστικό ρόλο σε αυτούς που τους έφεραν σε αυτήν την κατάσταση, όχι γιατί έτυχε αλλά γιατί το θέλουν. Γιατί οι εξοντωμένοι και οι κουρασμένοι πολίτες γίνονται πιο εύκολα βορά στα ΜΜΕ, στις διαφημίσεις προσώπων, στο ονειρικό πρότυπο ζωής που πλασάρουν και μαζί με αυτά και τα πρόσωπα. Μια ματιά στους τρόπους παρουσίασης των υποψηφίων τους θα δείξει την κενότητα του προγραμματικού τους λόγου αλλά και το έλλειμμα των πράξεων τους όλα αυτά τα χρόνια.
Ο πραγματικός εκδημοκρατισμός του Δήμου της πρωτεύουσας της χώρας, μέσα από την εφαρμογή της απλής αναλογικής, πάγιο αίτημα όλων των δημοκρατικών δυνάμεων που έγινε πράξη με τον τελευταίο Νόμο. Η δημοκρατική λειτουργία, του μεγαλύτερου πληθυσμιακά Δήμου, για να μπορέσει να πετύχει χρειάζεται ανθρώπους και Δήμαρχο που να την πιστεύει βαθιά και να την υπηρετήσει. Το άνοιγμα του Δήμου από το άβατο που είναι σήμερα στους πολίτες του είναι ο στόχος. Η αμφίδρομη επαφή και λειτουργία των κοινοτήτων με τους πολίτες και των κοινοτήτων με το δημοτικό συμβούλιο με όπλα την διαφάνεια και την καθημερινή ενημέρωση πρέπει να λειτουργήσει. Ο τρόπος είναι στα χέρια μας.
Αν, όμως, θέλουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο πρέπει να προσέξουμε τα παιδιά μας. Εκπαιδευτικοί, γονείς και παιδιά, παρακολουθήσαμε και στηλιτεύσαμε όλα αυτά τα χρόνια το έλλειμμα της προσοχής των Δημοτικών Αρχών στα σχολεία της πόλης αυτής.
Αν θέλουμε καλύτερα σχολεία τότε θέλουμε και αλλαγή πολιτικού προγράμματος και πράξης και στο επίπεδο του Δήμου. Βασική προτεραιότητα βέβαια είναι η οργανωμένη αναβάθμιση των σχολικών κτιρίων και των υποδομών. Όμως δεν είναι μόνο αυτό.
Ο Δήμος μπορεί να υλοποιήσει πράξεις που θα υποστηρίζουν και θα προβάλουν το σημαντικό έργο των μαθητών και των δασκάλων τους σε συνεργασία με τις νέες δομές της εκπαίδευσης. Έργα που αφορούν τον πολιτισμό μέσα από τα πολυάριθμα μαθητικά μουσικά σύνολα που λειτουργούν ή τις πολυάριθμες θεατρικές ομάδες, ή την αισθητοποίηση για το περιβάλλον ή έργα ομάδων που αφορούν τις νέες τεχνολογίες και την σύγχρονη εποχή όπως για παράδειγμα ομάδες ρομποτικής, ομάδες μοντελισμού ή άλλων νέων τεχνολογικών δρόμων αλλά και τόσες άλλες ατομικές και μόνο πρωτοβουλίες που λαμβάνονται από εκπαιδευτικούς και παιδιά στα δημόσια σχολεία μας.
Κάποιοι θα πουν λεπτομέρειες. Δεν είναι όμως, γιατί ειδικά αυτή η δημιουργία αποτελεί απόδειξη καθημερινής μάχης πολιτισμού, καλύτερης κατανόησης του σύγχρονου κόσμου και όχημα ορθής αντίληψης για την κοινωνική και επιστημονική ανάπτυξη του μαθητικού δυναμικού της πόλης μας.
Αυτές οι προσπάθειες, που μέχρι σήμερα έμεναν γνωστές μόνο στα στενά περιθώρια των παιδιών, των γονιών τους και της σχολικής τους κοινότητας, πρέπει ν αναδειχθούν και να αποκτήσουν δημόσια προβολή και λόγο. Αν θέλουμε λοιπόν να αλλάξουμε την ζωή μας ο Δήμος λοιπόν πρέπει να καταδείξει αυτό που οι μέχρι σήμερα δημοτικοί άρχοντες και κυρίαρχες συντηρητικές δυνάμεις το αρνούνται συστηματικά γιατί δεν τους συμφέρει. Να γίνει αρωγός, συμπαραστάτης και συντονιστής όλων αυτών των πρωτοβουλιών δίνοντας το στίγμα μιας κοινωνίας που ενδιαφέρεται και δημιουργεί, αντίβαρο της καθεστωτικά ενορχηστρωμένης μιζέριας και απαξίωσης που επιβάλλεται ως εικόνα του δημόσιου σχολείου σήμερα.
Το στίγμα λοιπόν πρέπει να δοθεί από όλους μας, με τη στήριξη της Ανοικτής Πόλης και ενός νέου ανθρώπου, του Νάσου Ηλιόπουλου που τα αντιλαμβάνεται πλήρως, γιατί ο δήμος της Αθήνας χρειάζεται όραμα και πρόγραμμα πράξεων για τα σχολεία των παιδιών όλων μας.
Γιώργος Δάβος
Καθηγητής Πληροφορικής
Μαθηματικός και Ηλεκτρολόγος Μηχανικός - Μηχανικός Η/Υ
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την Ανοικτή Πόλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου