8 Αυγ 2020

Νίκος Κοτζιάς. Λαθροχειρίες: Η επήρεια των νησιών στην ΑΟΖ. Δεν υπάρχουν γραμμές βάσης; Και ορισμένες οφειλόμενες απαντήσεις

Χθες δημοσιεύτηκε ολόκληρη η συμφωνία. Όσα έγραψα στο κείμενό μου για τις «5» αμαρτίες της συμφωνίας, δικαιώνονται, και λίγα είπα. Είναι μια συμφωνία, γραμμένη στο πόδι, πρόχειρη και χωρίς σαφείς συντεταγμένες. Δίνει μόνο τις συντεταγμένες της οριοθέτησης της διαχωριστικής των δύο ΑΟΖ. Τι δεν δίνει; Δεν δίνει τις συντεταγμένες των σημείων βάσης με τα οποία καθορίστηκε η ΑΟΖ. Τα σημεία βάσης είναι η αφετηρία από όπου ξεκινά/μετριέται μια ΑΟΖ. Αν, επί παραδείγματι ξεκινά από την ηπειρωτική χώρα ή συμπεριλαμβάνει και την επήρεια των νησιών μπροστά από την ηπειρωτική περιοχή. Άλλο παράδειγμα, αν ξεκινά από την Κρήτη, ή από τα νησιά και νησίδες που βρίσκονται μπροστά από την Κρήτη. Τα σημεία βάσης δεν έχουν μεγάλη σημασία για την Αίγυπτο, διότι όλα τα δικά της σημεία βρίσκονται στην ακτογραμμή της. Απλό και εύληπτο. Είναι, όμως, πρόβλημα για την ελληνική πλευρά. Μεγάλο πρόβλημα. Και αυτό διότι η ελληνική πλευρά έπρεπε με τα σημεία βάσης να καθορίσει και την επήρεια κάθε νησιού. Επί παραδείγματι, αν δεν έχουν τα νησιά σημεία βάσης, τότε δεν έχουν καθόλου επήρεια ή αν έχουν σημεία βάσης σε μια πλευρά των ακτών τους, σημαίνει ότι έχουν περιορισμένη επήρεια. 

Γίνεται φανερό, ότι σκόπιμα η κυβέρνηση παραιτήθηκε από το στοιχειώδες μιας τέτοιας συμφωνίας και της διασφάλισης των ελληνικών συμφερόντων, που είναι ο προσδιορισμός των σημείων βάσης, για ένα και μόνο λόγο. Διότι δεν τα διασφάλισε! Προκειμένου να το κρύψει αυτό και να βγαίνουν οι υπουργοί της και να πουλάνε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», ότι τάχα διασφαλίστηκε η επήρεια των νησιών, δεν συμπεριέλαβε στην οριοθέτηση της ΑΟΖ τα σημεία βάσεις! Μερικά νησιά μας καθότι δεν τους αναγνωρίστηκε καθόλου επήρεια, σε μερικά δε διότι τους δίνεται περιορισμένη επήρεια σε απαράδεκτο βαθμό.

Η κυβέρνηση μιλά για το διεθνές δίκαιο, ενώ δεν διασφάλισε τα δικαιώματα των ελληνικών νησιών που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, αλλά απέκρυψε ακόμα και τις τεχνικές προϋποθέσεις και απαιτήσεις του διεθνούς δικαίου! Πονηράδα! Ασχετοσύνη! Μπορεί και τα δύο. Σίγουρα πρόκειται για μια προβληματική κυβέρνηση. 

Η συμφωνία για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο, δεν συμπεριλαμβάνει δυτικά το Γαϊδουρονήσι ή Χρυσή του νομού Λασιθίου. Εγκαταλείπει τον 28ο μέχρι και τον 32ο μεσημβρινό, όπου συμπεριλαμβάνεται και το Καστελόριζο. Δίνει περιορισμένη επήρεια σε μεγάλα ελληνικά νησιά όπως είναι η Ρόδος, η Κάρπαθος και η Κρήτη, όπως «βέβαια» και στην Κάσο. Τέλος, δεν δίνει καθόλου επήρεια, ναι, απίστευτο, αλλά αληθινό, στα νησιά νότια της Κρήτης, όπως το Κουφονήσι, που έχουν αυτοτελή οικονομική ζωή. Πρόκειται για μία από τις «5» αμαρτίες-πληγές της συμφωνίας. 

Πώς καλύπτει η κυβέρνηση της ΝΔ την παράδοσή της στις διεκδικήσεις της Αιγύπτου; Με μια απλή υποχώρηση. Έφτιαξε διεθνή συμφωνία χωρίς σημεία βάσης οριοθέτησης, χωρίς συντεταγμένες για τα ελληνικά νησιά. Προσδιορίστηκαν μόνο οι συντεταγμένες της γραμμής οριοθέτησης, διαχωρισμού της ΑΟΖ. Επιπλέον, από τη συμφωνία λείπει η πρόβλεψη για παραπομπή τυχόν μελλοντικών διαφορών σε Διεθνές Δικαστήριο. Τέλος, ο διαχωρισμός της ΑΟΖ έγινε μάλλον σε αναλογία 40% με 60%, ούτε καν 45%-55% όπως αρχικά ανακοινώθηκε. Λέω μάλλον διότι δεν υπάρχουν σημεία βάσης (αφετηρίας, δηλαδή, της οριοθέτησης). Η Ελληνική πλευρά υποχώρηση σε όλη τη γραμμή και με κολπάκια προσπαθεί να διευκολυνθεί στην επικοινωνία της δήθεν μεγάλης επιτυχίας. Αυτό στα απλά ελληνικά λέγεται λαθροχειρία (όπου λαθροχειρία ορίζεται «η αφαίρεση που γίνεται με επιτήδειο, μη αντιληπτό τρόπο»). 

 


ΥΓ.1  Μου γράφουν στελέχη της δεξιάς και ακόμα πιο συχνά δεξιά  τρολ, να μην δημοσιεύω απόψεις μου. Να αυτολογοκριθώ, διότι με όσα λέω καταλαβαίνουν τρίτοι τις αδυναμίες της συμφωνίας με την Αίγυπτο. Είναι καταπληκτικοί, δεν τους φταίει η κακή συμφωνία και οι νεοδημοκρατικές υποχωρήσεις, αλλά η επισήμανσή τους.

ΥΓ.2 Στο ίδιο μοτίβο μου γράφουν να μην εξηγώ τι έγινε με την συμφωνία της ΑΟΖ με Αίγυπτο διότι θα χρησιμοποιήσουν τις «αποκαλύψεις» οι Τούρκοι. Δεν έχουν καταλάβει ότι το διάβασμα των χαρτών δεν είναι κάτι το δύσκολο για τους ειδικούς. Απλώς είναι αδύνατο για τον Δένδια και τον Μητσοτάκη. Αλλά αυτό είναι άλλου είδους πρόβλημα.

ΥΓ. 3 Κάποιοι άλλοι μου λένε γιατί δεν υπέγραψα εγώ τη συμφωνία. Η απάντηση είναι απλή: διότι το περιεχόμενο της σημερινής είναι απαράδεκτο. Μάλιστα, ουδέποτε μπορούσα να φανταστώ ότι θα υπήρχε ελληνική κυβέρνηση που θα έκανε σε όλα και σε όλη τη γραμμή υποχώρηση. 

ΥΓ. 4 Κάποιοι μου λένε ότι η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει τη συμφωνία στο πόδι, διότι ήταν το «timing» που πίεζε. Ομολογώ ότι δεν ήξερα ότι υπάρχει «timing» που επιτρέπει, και μάλιστα επιβάλλει, υποχωρήσεις χωρίς αρχές (η περιγραφή της λέξης ενδοτισμός).

ΥΓ. 5 Τέλος, έμαθα από τον ίδιο τον Δένδια ότι πήγε στο Κάιρο χωρίς να ξέρει ότι θα υπέγραφε. Πιθανολογώ ότι δεν κατάλαβε και τι υπέγραψε. Το ερώτημα είναι άλλο, ο Πρωθυπουργός ήξερε τι πήγαινε να κάνει ο Δένδιας; Αν ναι, γιατί δεν του το είπε; Αν όχι, τότε δεν γνώριζε ολόκληρη η κυβέρνηση τα της συμφωνίας;

 

Νίκος Κοτζιάς:Οι Πέντε πληγές: δεν είναι συμβιβασμός, είναι της συμφωνίας για την ΑΟΖ με Αίγυπτο

Οι Πέντε πληγές: δεν είναι συμβιβασμός, είναι υποχώρηση. 
Ανάλυση της συμφωνίας για την ΑΟΖ με Αίγυπτο

Η Αίγυπτος είναι μια φίλη και σύμμαχος χώρα. Έχουμε κοινή ΑΟΖ και καλά είναι να την προσδιορίσουμε, οριοθετήσουμε και ανακηρύξουμε. Πολλά χρόνια διαπραγματευόμαστε μαζί της, καλή τη πίστη. Διότι και εκείνη είναι μια χώρα που πιστεύει και εφαρμόζει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, αναγνωρίζει ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα και άλλες θαλάσσιες ζώνες. 
Σε κάθε διαπραγμάτευση, που γίνεται με την κοινή αποδοχή του διεθνούς δικαίου, εμφανίζονται διαφωνίες για τις προβλέψεις εφαρμογής του. Το νόημα της διαπραγμάτευσης είναι να βρεθεί ένα πακέτο έντιμου συμβιβασμού, όπου η κάθε πλευρά θα «κερδίζει» μέρος των αντικειμένων διαφωνίας. Στη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την ΑΟΖ έχουμε το καταπληκτικό φαινόμενο ότι ως προς τα υπό διαπραγμάτευση θέματα, εξετάζοντας τους χάρτες, η Ελλάδα αποδέχτηκε το σύνολο των αιγυπτιακών αιτιάσεων και αιτημάτων και δεν πήρε τίποτα από τα υπό διαπραγμάτευση θέματα. Ουσιαστικά, όπως έκανε και με την ΑΟΖ με την Ιταλία, έδωσε στην άλλη πλευρά ότι ζητούσε και δεν πήρε τίποτα στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης. 
Στις πολύχρονες διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο είχαν προκύψει 5 σοβαρά ζητήματα που επειδή δεν είχε βρεθεί ακόμα συμβιβασμός, δεν έγινε δυνατό να υπογραφεί μια συμφωνία. Επειδή μερικοί με ρωτούν και «γιατί δεν την κλείσατε εσείς» η απάντηση είναι πολύ απλή: διότι τέτοιες συμφωνίες δεν κλείνονται άρον-άρον με υποχώρηση σε όλη τη γραμμή. Αλλιώς δεν χρειάζεται διπλωματία. Δηλώνεις ότι δεν ζητάς τίποτα, ότι θα παραχωρήσεις ότι σου ζητηθεί και η συμφωνία είναι έτοιμη. Τέτοιες συμφωνίες εγώ δεν έκανα ποτέ και δεν θα υπέγραφα ποτέ. Ασφαλώς σε μια διαπραγμάτευση πακέτο δεν θα τα έπαιρνε κανείς όλα. Σωστό. Αλλά δεν θα έπαιρνε και η άλλη μεριά όλα, ως συνέβη.
Η Αίγυπτος με την Κύπρο έχει συμφωνήσει σε ΑΟΖ με την εφαρμογή της αρχής της μέσης γραμμής. Με την Ελλάδα, «παραδόξως», δεν ήθελε να κάνει ανάλογη συμφωνία. Ήθελε να εφαρμοστεί και η αρχή της αναλογικότητας (των ακτών, δηλαδή, των σημείων βάσης). Η αρχή αυτή επιδιώκεται, σε ορισμένα σημεία, από την Τουρκία. Η συμφωνία της ΑΟΖ με την Αίγυπτο δεν χωρίζει την μεταξύ μας ΑΟΖ σε δύο ίσα τμήματα, αλλά δίνει σε αυτήν 55% και σε μας 45%. Άρα δεν εφαρμόστηκε «σκέτη» η αρχή της μέσης γραμμής.
Δεύτερο, η συμφωνία με την Αίγυπτο δεν είναι τμηματική μόνο προς Ανατολάς, όπως εκείνη πάντα ζητούσε, αλλά στη συμφωνίας και ως προς τα δυτικά. Δεν φτάνει μέχρι τα σύνορα Αιγύπτου και Λιβύης. Αυτό σημαίνει ότι είναι κουτσουρεμένη προς τα δυτικά χωρίς να υπάρχει το επιχείρημα ότι δεν θέλει «η Αίγυπτος εντάσεις με Τουρκία». Αυτό το κουτσούρεμα έγινε και στην ΑΟΖ με την Ιταλία. Η τελευταία δεν έφτασε μέχρι το νότο, εκεί που νοητά ξεκινά η ΑΟΖ της Λιβύης προκειμένου να μην της αφήσει περιθώρια να πράξει και άλλες παρανομίες. 
Τρίτο και πολύ σημαντικό, στα νότια του νομού Λασιθίου ανήκει συστάδα νησιών και βραχονησίδων. Τρία από αυτά, Τρόχιλος, Στρογγυλό και Κουφονήσι, έχουν μεγάλη σημασία ως σημεία βάσης καθορισμού της ΑΟΖ με την Αίγυπτο (το ίδιο ισχύει για το Γαϊδουρονήσι ή, αλλιώς, Χρυσή) . Το μεγαλύτερο από αυτά, το Κουφονήσι, έχει δική του οικονομική ζωή. Με μεγάλο, κόπο, χάρη και στη βοήθεια του «Πράττω» Ιεράπετρας, συνέλεξα όλα τα αποδεικτικά στοιχεία. Φωτογραφίες, διαφημιστικά φυλλάδια από την επιχείρηση επί του νησιού, φυλλάδια των πλεούμενων που μεταφέραν τους τουρίστες στο Κουφονήσι κοκ. Δηλαδή, είχαμε αποδείξεις ότι το νησί διέθετε αυτοτελή οικονομική ζωή και άρα είχε όλα τα δικαιώματα των νησιών όπως προβλέπει το Δίκαιο της Θαλάσσης. Όπως διαβάζω τους χάρτες που δημοσιεύτηκαν, δεν αποδόθηκε επήρεια σε αυτή τη συστάδα νησιών, ούτε καν στο Κουφονήσι. Μετά τον περιορισμό των διαπόντιων νησιών πάνω από Κέρκυρα σε επήρεια 70% και στις Στροφάδες (δύο νησιά στη διαγώνιο ανάμεσα σε Πελοπόννησο και Ζάκυνθο) στο 32%, τώρα η Κυβέρνηση συμφώνησε για το Κουφονήσι στο 0%. Όποιος δεν καταλαβαίνει τι επιπτώσεις έχει αυτό για νησιά που στην πλάτη τους δεν έχουν ελληνική ακτογραμμή αλλά εκείνη τρίτης χώρας, είναι το λιγότερο ανόητος και το περισσότερο επικίνδυνος. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι στον χάρτη, από το σημείο Ε προς D, η ΑΟΖ κινείται σε αντίστροφη φορά από εκείνη της γεωγραφίας!
Τέταρτο, τα μεγάλα ελληνικά νησιά, όπως η Κάρπαθος και η Κάσος, ακόμα και η Ρόδος έχουν περιορισμένη επήρεια. Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για μια υποχώρηση άνευ αρχών και στοιχειώδη διαπραγμάτευση.
Πέμπτο, εξίσου σημαντικό και προβληματικό με τα δύο προηγούμενα. Προς ανατολάς, η χάραξη της ΑΟΖ γίνεται μέχρι τον 28ο μεσημβρινό. Τέμνει δε στη μέση την Ρόδο (άλλο κατόρθωμα και αυτό). Όταν μας το προτείναν αυτό οι Αιγύπτιοι το απορρίψαμε χωρίς καμία δεύτερη κουβέντα. Θα πει η κυβέρνηση ότι αφού κατέληξε σε μια τμηματική οριοθέτηση, τι πειράζει που δεν συμπεριλαμβάνει και ολόκληρη τη Ρόδο; Η απάντηση είναι απλή: (α) Η Τουρκία πάντα αμφισβητούσε ότι υπάρχουν ελληνικά δικαιώματα από τον 28ο μεσημβρινό μέχρι τον 32ο. Κατά συνέπεια η Ελλάδα ντε φάκτο αποδέχεται ότι πρόκειται για αμφισβητούμενη περιοχή, με την δική της υπογραφή. (β) Ακριβώς δίπλα εκεί που τελειώνει η χαραχθείσα γραμμή ξεκινά η χάραξη της ΑΟΖ που έχει προτείνει η Τουρκία στην Αίγυπτο. Με αυτό τον τρόπο, λοιπόν, η Αίγυπτο δεν χάνει η ίδια σπιθαμή ΑΟΖ. Απώλειες έχει μόνο η Ελλάδα και σημαντικές. Δεν υπάρχει προηγούμενο τέτοιας υπονόμευσης της θέσης των ελληνικών νησιών στην Ανατολική Μεσόγειο.
Συμπέρασμα: σε όλα τα υπό διαπραγμάτευση θέματα η Ελλάδα έκανε υποχωρήσεις. Παραχώρησε δικαιώματα σε τρίτους. Όπως και με την Ιταλία δεν πήρε τίποτα από τα «αμφισβητούμενα», ενώ τα έδωσε όλα. Η συμφωνία που έκανε, όπως και με την Ιταλία αποδυναμώνει κάθε μελλοντική διαπραγματευτική της θέση, τόσο με την Αλβανία, όσο και πολύ περισσότερο με την Τουρκία.
Η συμφωνία δεν είναι ένας καλός συμβιβασμός με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Μακάρι να ήταν. Στην πραγματικότητα υποχωρήσεις έκανε μόνο η μία πλευρά σε βάρος των μακρόχρονων συμφερόντων και δικαιωμάτων της. Οι μονομερείς υποχωρήσεις δεν συνιστούν συμβιβασμό. Διότι σε κανένα σημείο η Αίγυπτος δεν έκανε πίσω από τις θέσεις που πρόβαλε εδώ και χρόνια στις διαπραγματεύσεις. Αντίθετα, η Ελλάδα έκανε πίσω απ’ όλες τις διαπραγματευτικές της θέσεις. Δυστυχώς.   

ΥΓ.1 Διαβάζω σοβαρούς ανθρώπους που δέχονται, όπως λένε τους συμβιβασμούς, καλά κάνουν. Απλά να μας πουν και σε μας σε πιο σημείο της συμφωνίας έγιναν συμβιβασμοί. Που ακριβώς έκανε η Αίγυπτος πίσω, όπως έκανε η Ελλάδα. 
ΥΓ.2 Είναι καταπληκτικό πώς οι ψευδομακεδονομάχοι προκειμένου να καλύψουν τις υποχωρήσεις της δεξιάς τους, ανακάλυψαν την λέξη συμβιβασμό.
ΥΓ.3 Παιδιά, άλλο συμβιβασμός και άλλο υποχώρηση. Τουλάχιστον αυτό πρέπει να το μάθετε.
ΥΓ.4 Η συμφωνία αυτή, είναι ως η Ελλάδα, που σήμερα έχει 6 μίλια αιγιαλίτιδα ζώνη σε όλα τα νησιά της, να παραιτηθεί από το δικαίωμα επέκτασης σε όλα τα σημεία, και, ταυτόχρονα, να πανηγυρίζει ότι τα «βρήκε» με την Τουρκία. Αλλά αυτό δεν είναι διαπραγμάτευση, αλλά παράδοση. Σημειώνω δε, ότι υπήρξε ελληνική κυβέρνηση έτοιμη να υπογράψει συμφωνία με την Τουρκία σε αυτή τη βάση.

30 Ιουλ 2020

Ούτε ο Τράμπ δεν θα τολμούσε τέτοια κοροϊδία, ενώ ταυτόχρονα μένει ακάλυπτη η α' κατοικία και το Barbaros πλέει στην κυπριακή ΑΟΖ ...

Ούτε ο Τράμπ δεν θα τολμούσε τέτοια κοροϊδία, ενώ ταυτόχρονα μένει ακάλυπτη η α' κατοικία και το Barbaros πλέει στην κυπριακή ΑΟΖ ...
"Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την εφάπαξ καταβολή των αναδρομικών ύψους 1,6 δις έως το τέλος του έτους. Τα συνολικά αναδρομικά που αφορούν τις περικοπές των νόμων 4093/2012 (περικοπή σύνταξης στο άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης πάνω από 1.000 μεικτά και περικοπή δώρων και επιδομάτων) και 4051/2012 (περικοπή κύριων συντάξεων πάνω από 1300 ευρώ ) ανέρχονται στο ποσό των 3,9 δις. Με την τροπολογία που κατατέθηκε το απόγευμα, θα καταβληθούν εντός εξαμήνου 900 εκατομμύρια μόνο στους συνταξιούχους του ιδιωτικού τομέα και μόνο για τις περικοπές στις κύριες συντάξεις . Δεν προβλέπεται καταβολή για τις περικοπές των δώρων και των επιδομάτων ούτε για τις επικουρικές συντάξεις, παρόλο που οι αποφάσεις του ΣΤΕ το 2015 τις είχαν κρίνει αντισυνταγματικές . ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΔΕΝ θα λάβουν αναδρομικά οι συνταξιούχοι που λάμβαναν κάτω από 1.000 ευρώ μεικτά ως άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης , δηλαδή όλοι οι χαμηλοσυνταξιούχοι. Μέσα στην τροπολογία προβλέπεται ότι με την καταβολή των αναδρομικών των κύριων συντάξεων , αποσβήνεται κάθε απαίτηση των συνταξιούχων για δώρα, επιδόματα και επικουρικές συντάξεις, με εξαίρεση όσους έχουν προσφύγει δικαστικά. Ουσιαστικά η κυβέρνηση που μέχρι χθες μιλούσε για συνολική λύση χωρίς δικαστικά έξοδα , με την τροπολογία, «σπρώχνει» τους συνταξιούχους να καταθέσουν αγωγές εντός εξαμήνου και μέχρι την καταβολή των αναδρομικών των κύριων συντάξεων . Τι νόημα είχε η πιλοτική δίκη όταν πάλι οι συνταξιούχοι πρέπει να προσφύγουν για να διεκδικήσουν τις περικοπές στα διοικητικά δικαστήρια; Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης δεν αποτελεί εκτέλεση της πρόσφατης δικαστικής απόφασης . Συνεπώς και οι συνταξιούχοι που θα λάβουν αναδρομικά και οι συνταξιούχοι που δεν θα λάβουν , πρέπει να προσφύγουν δικαστικά πριν την εκταμίευση των ποσών , ώστε να διεκδικήσουν τις περικοπές δώρων και επικουρικών συντάξεων . Ελπίζω άμεσα η κυβέρνηση να διορθώσει το λάθος και να ολοκληρώσει την ορθή εφαρμογή της δικαστικής απόφασης καταβάλλοντας το σύνολο των αναδρομικών του 11μηνου χωρίς εξαιρέσεις και στο σύνολο των δικαιούχων. Και για να απονεμηθεί δικαιοσύνη και για να μην μπουν οι συνταξιούχοι σε έξοδα".

Από τον δικηγόρο Kostas Tsoukalas

24 Ιουλ 2020

ΣΚΑΙ η αλήθεια να λέγεται...αν θέλει ο υπουργός.


ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ Η ΗΡΩΙΔΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Στις 22 Ιούλη 1943 η Αθήνα σείεται από την μεγαλειώδη διαδήλωση των απλών Ελλήνων, αυτών που δεν θέλουν να κλείσουν τα μάτια σε όσα γίνονται.
Από το πρωί έχει κηρύξει το ΕΑΜ γενική απεργία με αίτημα την « μη προσάρτηση ολόκληρης της Μακεδονίας στην Βουλγαρία » που ήταν σύμμαχος με την Γερμανία και την Ιταλία.
Εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίοι αψήφησαν τον φόβο και βγήκαν στους δρόμους με τα λάβαρα του ΕΑΜ και τις ελληνικές σημαίες.
Γωνία Ομήρου και Πανεπιστημίου, ένα τάνκ λειώνει την 17χρονη Παναγιώτα Σταθοπούλου που απλώνει τα χέρια της μπροστά του - σαν περιστέρι της Ειρήνης - για να το εμποδίσει να χτυπήσει την διαδήλωση.
Συνολικά ο αριθμός των νεκρών εκείνη τη μέρα έφτασε τους δεκαπέντε (15). Η Γερμανική διοίκηση αναγκάστηκε και έκανε πίσω στα σχέδιά της.
Βέβαια άλλοι είχαν προτιμήσει να μείνουν σπίτι τους, άλλοι συνεργάζονταν με τον κατακτητή και μάλιστα έκαναν και επιχειρήσεις μαζί του και σήμερα τα παιδιά τους , μας κουνάνε το δάχτυλο και πρωταγωνιστούν σε τομείς της χώρας!

Τι απέμεινε από την ΗΡΩΙΔΑ Γιώτα Σταθοπούλου;

Μια μαρμάρινη προχειροχαραγμένη πινακίδα στην Βαλτινών στου Γκύζη, απέναντι από το σπίτι που έμενε. 
Ξέρετε γιατί απέναντι; Γιατί δεν δέχτηκαν οι κάτοικοι της πολυκατοικίας που είναι σήμερα στη θέση του σπιτιού, να πάει η πινακίδα στον τοίχο τους...
Αυτή είναι η σκληρή νεοελληνική πραγματικότητα.
Εμείς θα κάνουμε κάθε τι για να συντηρούμε την συλλογική μνήμη και να μην σκύβουμε το κεφάλι στους επιγόνους των συνεργατών των Γερμανών.


22 Ιουλ 2020

Η νέα σκακιέρα της Μεσογείου. Του Λευτέρη Στουκογεώργου

Οι πολεμικές συρράξεις στη Συρία και τη Λιβύη, αλλά και η προσπάθεια πολιτικής κυριαρχίας της Τουρκίας, διαμορφώνουν μια νέα σκακιέρα στη Μεσόγειο, όπου οι παγκόσμιοι παίκτες προσπαθούν να τοποθετήσουν τα πιόνια τους με τον καλύτερο -για τον καθένα- δυνατό τρόπο.

Το 2020, η ανθρωπότητα βιώνει ταυτόχρονα μια τετραπλή κρίση: υγειονομική, οικονομική, κοινωνική και κλιματική, με θολές προοπτικές εξόδου. Στο διεθνές σκηνικό κυριαρχεί η αβεβαιότητα. Τη δεκαετία χαρακτηρίζει η αμφισβήτηση της αμερικάνικης κυριαρχίας από τις υπόλοιπες υπερδυνάμεις, Κίνα και Ρωσία. Ο ψυχρός πόλεμος ΗΠΑ-Κίνας θα είναι η νέα κανονικότητα, με τη Ρωσία σε ρόλο ενδιάμεσο, λόγω οικονομικής αδυναμίας. Η ΕΕ θα ήθελε, αλλά αδυνατεί, να είναι ο τέταρτος παίκτης στην παγκόσμια παρτίδα. Όμως, και για τις τρεις υπερδυνάμεις, η Ευρώπη παραμένει το κρίσιμο επίδικο για την παγκόσμια κυριαρχία.

Στη γειτονιά της Μεσογείου

Στην ευρωπαϊκή ιστορία, το ειδικό στρατηγικό βάρος αρχικά το είχε η Μεσόγειος, κατόπιν μεταφέρθηκε στις μεγάλες πεδιάδες του ευρωπαϊκού βορρά και, τώρα, η Μεσόγειος γίνεται ξανά προνομιακό πεδίο αντιπαράθεσης των τριών υπερδυνάμεων και των χωρών επιρροής τους. Το γεγονός αυτό δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα στις χώρες της περιοχής και στην ΕΕ, η οποία είναι μέρος του προβλήματος, αλλά και της λύσης του. Ο ευρύτερος χώρος της Μεσογείου (που συμπεριλαμβάνει τη Μέση Ανατολή) είναι στρατηγικά καθοριστικός για τα άλλα μεγάλα επίδικα των υπερδυνάμεων, την Αρκτική, την Αφρική, τον Ινδικό Ωκεανό και τον Ανατολικό Ειρηνικό. Αρνητικός παράγοντας για τα κράτη της περιοχής είναι η κλιματική αλλαγή, που θα επηρεάσει το μεσογειακό κλίμα (ξηρασία και καύσωνες, μείωση παραγωγής στον πρωτογενή τομέα, έλλειψη υδάτινων πόρων, ασθένειες), γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα νέων συγκρούσεων.

Στην αμερικάνικη ηγεμονία στη Μεσόγειο, μέσω του ΝΑΤΟ, η Ρωσία απάντησε με την προσάρτηση της Κριμαίας, τη δημιουργία βάσης στη Λαττάκεια, αξιοποιώντας τον κυρίαρχο ρόλο της στη Συρία, ενώ διεκδικεί μέρος της Λιβύης. Η Κίνα, στο πλαίσιο της μερικής παγκοσμιοποίησης με την Ευρώπη, χρησιμοποιεί τη Μεσόγειο για την υλοποίηση των στρατηγικών της σχεδίων, του New Silk Road και του Belt and Road Initiative.

Από πλευράς ΕΕ, Γαλλία και Ιταλία έχουν παραδοσιακά τη μεγαλύτερη επιρροή στην περιοχή, ενώ δεν πρέπει να υποτιμάται η γεωοικονομική παρέμβαση της Γερμανίας, αλλά και ο στρατηγικός ρόλος του Ηνωμένου Βασιλείου, κάποτε κυρίαρχου της Μεσογείου.

Είναι, όμως, το αναθεωρητικό αφήγημα του Ερντογάν με στόχο τη δημιουργία τετελεσμένων στην περιοχή που βάζει φωτιά στη σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου.

Ο ρόλος της Τουρκίας

Η Τουρκία μπορεί μεν να είναι μέλος του G-20, αλλά η οικονομία της παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα (διψήφιο πληθωρισμό, καλπάζουσα υποτίμηση της τουρκικής λίρας, τεχνική ύφεση 2018-19). Ο προϋπολογισμός της για το 2020 προέβλεπε οικονομική μεγέθυνση 5%, αλλά η ύφεση είναι ήδη πραγματικότητα και η επίσημη ανεργία αναμένεται να ξεπεράσει το 17% (ανεπίσημη στο 25%). Τουρισμός, κατασκευές και εξαγωγές, οι τρεις βασικοί μοχλοί της οικονομίας, είναι σε κάθετη πτώση. Στα θετικά της χώρας συγκαταλέγεται το χαμηλό δημόσιο χρέος (30,8% του ΑΕΠ). Όμως, τον επόμενο χρόνο, η Τουρκία θα πρέπει να αναχρηματοδοτήσει περίπου 170 δις χρέους μέσα σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης. Ο Ερντογάν θέλει να αποφύγει την προσφυγή στο ΔΝΤ, αλλά δύσκολα θα βρει εναλλακτικές, παρά την πρόσφατη ανάσα ρευστότητας που του έδωσε το Κατάρ. Στο ενεργειακό πεδίο, η Τουρκία είναι η μεγάλη χαμένη στη Μ. Ανατολή, μένοντας εκτός των δρόμων των κοιτασμάτων.

Στην εξωτερική πολιτική, η στρατηγική του Ερντογάν έγκειται στη δημιουργία σφαιρών επιρροής (Βόρειο Ιράκ, Βόρεια Συρία, Γάζα, Λιβύη, Σομαλία, χώρες Σαχέλ, Βαλκάνια, Κατάρ, Αζερμπαϊτζάν), ενώ προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ Ρωσίας – ΗΠΑ, αλλά και Κίνας. Οι στενές σχέσεις με τη Μ. Βρετανία του Μπόρις Τζόνσον αναμένεται να επικυρωθούν με ειδική οικονομική συνεργασία. Η Τουρκία συμπεριφέρεται ως ηγεμονική δύναμη στην περιοχή, το δείχνουν οι προωθημένες βάσεις της στο Κέρας της Αφρικής και στον Περσικό. Ο τουρκικός στόχος της πρωτοκαθεδρίας στο Σουνιτικό στρατόπεδο εντάσσεται στην ίδια στρατηγική.

Ειδικά η γραμμή Λιβύη-Αιγαίο-Κύπρος-Συρία-Ιράκ αποτελεί την αιχμή του δόρατος της επεκτατικής πολιτικής του Ερντογάν για την πραγματοποίηση του ονείρου της «Γαλάζιας Πατρίδας», που απεικονίζει όλες εκείνες τις ζώνες που παράνομα διεκδικεί η Άγκυρα. Οι «Δυόμιση Πόλεμοι» του Νταβούτογλου (Ελλάδα, Συρία, τουρκικό Κουρδιστάν) κινούνται στο ίδιο πλαίσιο, της επέκτασης του ζωτικού της χώρου. Όσο για την απόρριψη της Συνθήκης της Λωζάνης, αποτελεί την επιτομή του τουρκικού αναθεωρητισμού.

Το λιβυκό ζήτημα είναι διεθνές

Στο δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» ενσωματώθηκε η οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης (Τρίπολης), ώστε να διεκδικήσει η Τουρκία ΑΟΖ έως τα νοτιοανατολικά της Κρήτης και να «κόψει» την ελληνοκυπριακή ΑΟΖ. Σε αντιστάθμισμα, η Άγκυρα προσέφερε στον Αλ Σαράζ «μεγαλύτερη ΑΟΖ» από ό,τι μια σχετική συμφωνία με την Ελλάδα. Με τη βοήθεια του Κατάρ, ο Ερντογάν στηρίζει με κάθε μέσο τον στρατό του Αλ Σαράζ (GNA) έναντι του Χαφτάρ, ο οποίος από την πλευρά του στηρίζεται από Ρωσία, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και ΗΑΕ. Όμως, ο Εθνικός Λιβυκός Στρατός (LNA) ελέγχει ολόκληρη την Κυρηναϊκή. Επιθυμία της Τουρκίας είναι η εδαφική ακεραιότητα της Λιβύης, μέσω μιας ισχυρής κεντρικής κυβέρνησης της Τρίπολης, με τουρκική στρατιωτική βάση στη χώρα και πρόσβαση στα ενεργειακά της πεδία. Οι Ρώσοι υποστηρίζουν μια διαιρεμένη δομή (Τρίπολη- Βεγγάζη), με αδύναμη κεντρική κυβέρνηση, διαμοιρασμό κοιτασμάτων και δημιουργία στρατιωτικής βάσης τους στην Κεντρική Μεσόγειο.

Γάλλοι και κυρίως Ιταλοί έπαιξαν διπλό παιχνίδι με τους αντιμαχόμενους, με αποτέλεσμα να βγουν παροδικά από το κάδρο. Όμως, η πιθανότητα να φτάσουν στα νώτα τους Τούρκοι και Ρώσοι τους αναγκάζει να ξαναμπούν ενεργά στο στρατηγικό παιχνίδι. Μπορεί η Τουρκία να είναι από τους καλύτερους εμπορικούς εταίρους της Ιταλίας και να μην αμφισβητεί τις ενεργειακές συμφωνίες της Ρώμης με την Τρίπολη, αλλά δεν είναι αποδεκτή ως περιφερειακή υπερδύναμη στα στενά της Σικελίας, με δυνατότητα επέκτασης σε όλο το μήκος και πλάτος της Β. Αφρικής, έχοντας τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών. Παρόμοια γεωστρατηγική και γεωενεργειακή θεώρηση έχει και η Γαλλία. Στο «παζάρι» εμπλέκεται ακόμα και το Ιράν, που στηρίζει την Τουρκία στη Λιβύη με αντάλλαγμα την αποφυγή σύγκρουσής τους στα δυτικά του Ευφράτη. Γι' αυτό η Τεχεράνη έδωσε και το πράσινο φως στην Τουρκία για τους βομβαρδισμούς στο ιρακινό Κουρδιστάν.

Στάση αναμονής κρατούν οι ΗΠΑ, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, η οποία παραδοσιακά αφήνει ένα κενό πρωτοβουλιών του αμερικάνικου παράγοντα. Προς το παρόν, η αμερικανική κυβέρνηση χαρακτηρίζει «προκλητικό και αντιπαραγωγικό» το παράνομο μνημόνιο Τουρκίας- Τρίπολης. Οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται κυρίως να μην ενισχυθεί η επιρροή της Ρωσίας και της Κίνας στην περιοχή, δεν θέλουν να παγιωθεί ο άξονας Ρωσίας-Τουρκίας στη Λιβύη, όπως και αλλού. Ο Τραμπ θέλει να σπάσει αυτή τη συμμαχία, «παίζοντας» με τον Ερντογάν.

Πάντως, το κόστος του πολέμου στη Λιβύη, τόσο για την Τουρκία όσο και για τη Ρωσία, είναι δυσβάσταχτο και, συνεπώς, αποζητούν γρήγορα λύση. Οι μισθοφόροι τους είναι ένα επιπρόσθετο πρόβλημα.

Τέλος, η τουρκική διπλωματία προσπαθεί να προσεγγίσει την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη και το Ισραήλ, «δώρα φέροντας», προκειμένου να απομονώσει την Ελλάδα και την Κύπρο στην Ανατολική Μεσόγειο. Ειδικά τώρα που διαφαίνεται ότι τα ενεργειακά αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου δεν είναι άμεσα εκμεταλλεύσιμα. Οι κινήσεις του Ισραήλ είναι απρόβλεπτες, η Αίγυπτος, όμως, είναι το κέντρο του αραβικού έθνους και είναι κάθετα αρνητική σε μια τουρκική επικυριαρχία στην περιοχή. Η Αίγυπτος είναι έτοιμη να στηρίξει στρατιωτικά τον LNA, με επικεφαλής τον Πρόεδρο του Λιβυκού Κοινοβουλίου και όχι τον Χαφτάρ. Η «κόκκινη γραμμή» για κήρυξη πολέμου στον Φαγέζ αλ Σαράζ είναι η περιοχή της Σύρτης.

Η θέση της Ελλάδας

Με τη συμφωνία των Πρεσπών, η Ελλάδα κατάφερε να μειώσει την επιρροή της Τουρκίας στα Βαλκάνια, να αναβαθμίσει διεθνώς τη χώρα μας και να τονώσει την εικόνα της ως παράγοντα σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή. Οι Πρέσπες, τηρουμένων των αναλογιών, θα πρέπει να αποτελέσουν οδηγό και για τα ελληνοτουρκικά.

Η ελληνική διπλωματία οφείλει να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στο πλαίσιο των συμβάσεων του διεθνούς δικαίου. Και μπορεί μεν να τάσσεται κατά του τουρκικού αναθεωρητισμού, αλλά οφείλει να κρατήσει ανοικτούς τους διαύλους διαλόγου με τη γείτονα. Μια πολιτική επανεκκίνησης του διαλόγου για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης κρίνεται αναγκαία, πέραν της ενίσχυσης της αμυντικής θωράκισης της χώρας. Το να θεωρείς την Τουρκία απομονωμένη ισοδυναμεί με απόκρυψη της πραγματικότητας. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας απαιτεί μια συγκροτημένη, πολυεπίπεδη εθνική στρατηγική.

Η σύναψη συμφωνίας για την ΑΟΖ με την Ιταλία ήταν ήδη έτοιμη από το 2016, ενταγμένη σε ένα συνολικό σχέδιο στρατηγικής διπλωματίας που περιλάμβανε την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο και τη σύναψη ΑΟΖ όχι μόνο με την Ιταλία, αλλά, επίσης, με την Αλβανία και την Αίγυπτο. Η συγκυρία της τουρκο-λιβυκής συμφωνίας επέτρεψε την πρόσφατη υλοποίησή της.

Όσο για την ελληνο-αιγυπτιακή ΑΟΖ, είναι στρατηγικά σημαντική, ακόμα και τμηματική, εφόσον στην πράξη ακυρώνει τη ζώνη που παράτυπα συμφώνησαν Τουρκία και Λιβύη και τις υποχρεώνει σε διαπραγματεύσεις. Όμως, παρόλο που οι συνομιλίες Αθήνας – Καΐρου έχουν ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό, η κατάληξή τους δεν θα είναι εύκολη, ακόμα και σε μια περίοδο όπου οι σχέσεις της Αιγύπτου με την Τουρκία βρίσκονται στο ναδίρ. Παίρνοντας θέση στην ελληνοτουρκική διαφορά, η Αίγυπτος ρυθμίζει η ίδια την διαφορά και κόβει εντελώς τους δεσμούς της με την Τουρκία και γι' αυτό πιθανόν να προτιμήσει τελικά την μερική οριοθέτηση που θ' αφήνει εκτός το Καστελόριζο. Σε αυτήν την περίπτωση, η μπάλα θα γυρίσει στην Αθήνα, όπου η απόφαση δεν θα είναι καθόλου εύκολη. Κι αυτό γιατί σήμερα, παρά τις κορώνες, δεν υπάρχει συγκεκριμένη στρατηγική, αλλά οι πολιτικές κινήσεις καθορίζονται λίγο έως πολύ από την συγκυρία.

Λευτέρης Στουκογιώργος

25 Ιουν 2020

Μια φορά αποφάσισε ο ΣΥΡΙΖΑ να πει τα πράγματα με το όνομα τους για τα ΜΜΕ κι ανάσανε όλος ο κόσμος

Η ένοχη σιωπή των ΜΜΕ - Parallaxi Magazine
Το συμπέρασμα των τελευταίων ημερών είναι το εξής: μια φορά αποφάσισε ο ΣΥΡΙΖΑ να πει τα πράγματα με το όνομά τους για τα ΜΜΕ και ανάσανε όλος ο κόσμος. Και απέκτησε ξαφνικά νόημα το να κάνεις αντιπολίτευση.

Του Σχολαστικού
Το συμπέρασμα των τελευταίων ημερών είναι το εξής: μια φορά αποφάσισε ο ΣΥΡΙΖΑ να πει τα πράγματα με το όνομά τους για τα ΜΜΕ και ανάσανε όλος ο κόσμος.

Και απέκτησε ξαφνικά νόημα το να κάνεις αντιπολίτευση.

Εν τω μεταξύ, το σύστημα ανασυγκροτήθηκε για να επιβάλει την ατζέντα της κυβέρνησης.

Η οποία είναι το παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό πρέπει να συζητάμε όλοι. Όποιος ανοίγει άλλο θέμα, όπως π.χ. τη λίστα με τα λεφτά στα ΜΜΕ, είναι εκτός θέματος.

Ή το ότι καταρρέει ο δείκτης απασχόλησης από το πρώτο εξάμηνο του 2020, πριν την πανδημία. Και αυτό είναι εκτός θέματος.

Ή τα κόλπα του Θεοδωρικάκου, ο οποίος κατάργησε ένα διαφανές πρόγραμμα χρηματοδότησης των δήμων που παρέλαβε από τον ΣΥΡΙΖΑ και έκανε ένα για να το ελέγχει ο ίδιος.

Και να ενισχύει τους δικούς του. Και αυτό εκτός θέματος.

Ή η ύφεση της τάξης του 15% που μας έρχεται και αυτό που θα γίνει στην κοινωνία. Εκτός θέματος.

Εκτός θέματος και το γεγονός ότι χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποκλείονται από τη χρηματοδότηση που εξήγγειλε η κυβέρνηση.

Στη Βουλή απέφυγαν να καλέσουν τη ΓΣΕΒΕΕ για να μην αναδειχτεί το θέμα.

Ή τα 2,6 εκατομμύρια μίζα που φέρονται να κατέληξαν στα ταμεία της Ν.Δ. Σαμαρά, μέσω Παπασταύρου. Εκτός θέματος.

Ή ο άντρας της Ράικου, που προκάλεσε 1,7 εκατομμύρια ζημιά στο Ελληνικό Δημόσιο με παράνομη συνταγογράφηση.

Την περίοδο που η ίδια η Ράικου ήταν εισαγγελέας Διαφθοράς και έλεγχε τη Novartis. Εκτός θέματος.

Τώρα η μόνη συζήτηση είναι το παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό παίζουν τα κανάλια, μαζί με διάφορα εγκλήματα ανά την Ελλάδα. Αυτή είναι η ατζέντα των ΜΜΕ.

Και όταν τα ΜΜΕ παίζουν συντονισμένη ατζέντα, κανείς δεν μπορεί να την αλλάξει. Αυτό είναι το μεγάλο στρατηγικό κόλπο της κυβέρνησης. Και κοστίζει 20 εκατομμύρια δημόσιου χρήματος.

Οι τηλεπαρουσιαστές που προχθές έκαναν τους θιγμένους τώρα λυσσάνε. Διακόπτουν τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ και μιλάνε επάνω τους, σαν κανονικοί πολιτικοί αντίπαλοι.

Διότι δεν τους ενδιαφέρει να ακούσουν και να ρωτήσουν. Τους ενδιαφέρει μόνο να ρωτήσουν αυτά που τους λένε στο ακουστικό από το κοντρόλ.

Και αυτό το πράγμα θα σπάσει μόνο με την επόμενη γκέλα της κυβέρνησης που θα βγει στη φόρα και θα κάνει τα κοινωνικά δίκτυα να βουίξουν. Έτσι δουλεύει το σύστημα.

Επί της ουσίας: όταν λένε παρακράτος, αναφέρονται σε μια συνομιλία ενός κυβερνητικού στελέχους με τον άνθρωπο που η Ν.Δ. κουβαλάει ως βασικό μάρτυρα εις βάρος του Παπαγγελόπουλου.

Και η οποία ηχογραφήθηκε παράνομα, αλλά αυτό δεν ενοχλεί κανέναν.

Και στην οποία ο ίδιος ζητάει να παραβιαστούν οι νόμοι για να τακτοποιήσει την υπόθεσή του, αλλά ούτε αυτό ενοχλεί κανέναν.

Και ο οποίος φέρεται να μιλάει για παρακράτος Σαμαρά και φασισμό Βορίδη, αλλά και αυτό μένει ασχολίαστο.

(Αν σχολιαστεί, ξαφνικά το «ηχητικό ντοκουμέντο» θα ξαναγίνει «παράνομη υποκλοπή συνομιλίας». Διότι το σύστημα των ΜΜΕ είναι ευέλικτο.)

Έχει ένα ενδιαφέρον όμως να δούμε ποιοι μιλάνε για παρακράτος.

Μιλάνε για παρακράτος αυτοί που έστησαν μια Προανακριτική στη Βουλή για να μπλοκάρουν την έρευνα της Τουλουπάκη για τη Novartis.

Που εξαίρεσαν από την επιτροπή βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, για να τους αποκλείσουν από τη διαδικασία.

Που κάλεσαν αυτούς που θεωρούσαν ως προστατευόμενους μάρτυρες και προσπάθησαν να τους εκφοβίσουν.

Και επίσης τους ανέκριναν αν πήγαν ποτέ στις ΗΠΑ και πότε, για ποιον λόγο κ.λπ.

Τους εξέτασαν σε αντιπαραβολή με τις καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων, υπό την απειλή ότι, αν πουν διαφορετικά πράγματα και διαπιστωθεί ότι είναι τα ίδια πρόσωπα, θα πάνε φυλακή για ψευδορκία.

Και, στο τέλος, προσπάθησαν να καλέσουν τους προστατευόμενους μάρτυρες με τα φυσικά τους χαρακτηριστικά.

Που επέκτειναν το κατηγορητήριο σε άσχετες υποθέσεις, μήπως καταφέρουν και μπλέξουν τον Παπαγγελόπουλο σε κατηγορίες για παραδικαστική συμμορία.

Έτσι ώστε να μπορέσουν να βάλουν στο χέρι την Τουλουπάκη διά της τεθλασμένης.

Που επιχείρησαν να φέρουν εκεί ως ύποπτους μη πολιτικά πρόσωπα, κατά παράβαση του καθήκοντός τους.

Που αρνήθηκαν να εξετάσουν τα ίδια πρόσωπα ως μάρτυρες.

Που αρνήθηκαν να καλέσουν μάρτυρες που ζήτησε η μειοψηφία της Επιτροπής.

Που άνοιξαν την κάλπη, έβγαλαν από μέσα ψηφοδέλτια και τα ξαναέριξαν.

Αυτοί μιλάνε για παρακράτος. Μάλιστα.



Ο σχολαστικός


ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ

23 Ιουν 2020

Για ένα προοδευτικό, ανοιχτό, νεανικό κόμμα

Συλλογικό άρθρο μελών του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Μετά από μια δεκαετία κρίσης κι ενώ η ελληνική οικονομία είχε αρχίσει να ανακάμπτει, η υφεσιακή πολιτική της Ν.Δ. το πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης και η ανεπαρκής αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας φέρνουν και πάλι σημαντικά τμήματα της κοινωνίας μπροστά στο φάσμα της φτωχοποίησης.


Την περίοδο 2010 – 2014 η κρίση χρησιμοποιήθηκε από το σύστημα ως ευκαιρία για να προωθήσει πολιτικές που διέλυαν τις εργασιακές σχέσεις και συρρίκνωναν το κοινωνικό κράτος. Σήμερα, η Ν.Δ. επιλέγει να αξιοποιήσει και αυτή την κρίση ως ευκαιρία για περαιτέρω διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και βίαιη αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας προς όφελος των λίγων, σε βάρος των εργαζομένων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Στη νέα κατάσταση, οι θέσεις της πληθυντικής Αριστεράς για ένα ισχυρό Εθνικό Σύστημα Υγείας, αλλά και για παρεμβάσεις στην οικονομία, όταν αυτό είναι αναγκαίο, είναι πιο επίκαιρες από ποτέ. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία οφείλει να τις μετουσιώσει σε μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης και πάνω σε αυτή να συγκροτήσει μια νέα προοδευτική κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, με τη νέα γενιά πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Η νέα γενιά βρίσκεται σήμερα μπροστά στην ολομέτωπη πια νεοφιλελεύθερη επίθεση που καταστρέφει τις, ούτως ή άλλως, συρρικνούμενες κατά τις τελευταίες δεκαετίες προοπτικές της, ενώ η κλιματική κρίση υπονομεύει την προοπτική των μελλοντικών γενεών. Συνεπώς, η  ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας τα τελευταία χρόνια δεν προκαλεί έκπληξη.
Οι νέοι κλίνουν όλο και πιο δυναμικά σε πολιτικές θέσεις που αμφισβητούν τις ανισότητες και το κυρίαρχο παραγωγικό μοντέλο. Ταυτοχρόνως, η μαζική εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στην παραγωγή και οι νέες σχέσεις εργασίας, που κυρίως εφαρμόζονται στους νέους, καθιστά το ζήτημα της συγκρότησης ενός νεολαιίστικου κινήματος, στρατηγικού χαρακτήρα για την Αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις. Στο πλαίσιο αυτό, είναι αναγκαίο η Αριστερά να εκπονήσει ένα συνολικό πολιτικό σχέδιο που θα απαντά στα νέα πολιτικά επίδικα. Η ανάγκη αυτή γίνεται ακόμη πιο επιτακτική μετά την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Ταμείο Ανάκαμψης.
Σήμερα είναι αναγκαίο ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με όλους τους συμμετέχοντες στην παραγωγική διαδικασία. Για να μη χάσει η χώρα μας το τρένο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, χρειάζεται ένα νέο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, με έμφαση σε πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, με στόχο την παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, ικανών να σταθούν στον διεθνή ανταγωνισμό, που ταυτόχρονα, όμως, θα διασφαλίζει εργασία και ζωή με αξιοπρέπεια. Με προστασία των εργαζομένων απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και κατοχύρωση του δικαιώματος του συνδικαλισμού.
Απαιτείται ένα σύγχρονο κράτος παροχής κοινωνικών υπηρεσιών. Με επενδύσεις στην υγεία και όχι ανέξοδα χειροκροτήματα στους υγειονομικούς. Με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να απαντάει στις σύγχρονες ανάγκες όλων των νέων, ανεξαρτήτως οικονομικής ή κοινωνικής κατάστασης, να τρέφει την καινοτομία και τη δημιουργικότητα και όχι να επιστρέφει σε πρακτικές μακρινών δεκαετιών.
Η δημόσια διοίκηση να προσαρμοστεί στο νέο ψηφιακό κόσμο, να υπηρετεί τη διαφάνεια και να μειώνει τη γραφειοκρατία. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους θα ισχυροποιήσει τον υγιή ανταγωνισμό έναντι της παρασιτικής οικονομίας.
Η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και η μετάβαση στην πράσινη ενέργεια να γίνει με δίκαιο τρόπο για τις τοπικές κοινωνίες. Ο πρόσφατος περιβαλλοντικός νόμος αποδεικνύει την υποκρισία της κυβέρνησης που προτάσσει την κλιματική κρίση ως δικαιολογία για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα.
Αναγκαίος είναι ένας μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για την αντιμετώπιση του δημογραφικού. Το ζήτημα της κατοικίας είναι ένα φλέγον θέμα, όπου το κοινωνικό κράτος οφείλει να παρέμβει. Η βοήθεια στις εργαζόμενες μητέρες και στις μονογονεϊκές οικογένειες είναι πιο σημαντική από κάθε άλλη στιγμή.
Χρειαζόμαστε μια πολιτεία που θα προασπίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν θα αφήνει περιθώρια στο μίσος, το ρατσισμό και σε οποιαδήποτε μορφή διάκρισης.
Χρειαζόμαστε μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που θα προωθεί την ειρήνη και τη σταθερότητα, στη βάση του διεθνούς δικαίου, αλλά που δεν θα υποχωρεί μπροστά σε εκβιασμούς και σε αναθεωρητισμούς.
Για να γίνουν οι θέσεις αυτές πλειοψηφικές, χρειάζεται να διαμορφωθούν και οι κατάλληλες προϋποθέσεις στο πολιτικό υποκείμενο που θα τις προωθήσει. Γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο είναι αναγκαίος ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία σε ένα σύγχρονο, ανοιχτό και νεανικό κόμμα, ανάγκη που πρώτος διατύπωσε με σαφήνεια ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας.
Αυτό σημαίνει ένα κόμμα που θα αντιστοιχηθεί με την εκλογική του βάση. Που θα δημιουργήσει νέες δομές, ελκυστικές στους νέους ανθρώπους και θα έχει περιφερειακή συγκρότηση. Που θα αξιοποιεί τις νέες τεχνολογίες και θα υιοθετεί ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες. Που θα έχει χρονικούς περιορισμούς σε όλα τα αιρετά όργανα, καθώς για την αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις η πολιτική δεν είναι επάγγελμα αλλά προσφορά. Ένα κόμμα, όπου η αναγκαιότητα να συσπειρώσει όλους και όλες που θέλουν να παλέψουν και να ζήσουν καλύτερα, θα υπερβαίνει φοβίες και ανασφάλειες. Με λίγα λόγια, ένα σύγχρονο αριστερό προοδευτικό κόμμα του 21ου αιώνα.

Βεργινάδη Μαρία, μέλος ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Βουλγαράκης Γιάννης, μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Ελευθεριάδης Αντώνης, τραπεζικό στέλεχος
Καλαμαράς Άκης, υπ.διδάκτορας Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Καλπάκης Στέργιος, μέλος ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Καραβασίλης Σταύρος, μέλος ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Μακράκης Γιώργος, μέλος Ε.Ε ΑΔΕΔΥ, μέλος ΚΕΑ
Σακελλάρης Δημήτρης, μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Τεμπονέρας Διονύσης, μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Τζαμπάζη Μαρία, μέλος ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Τρούλης Γιώργος, αντιπρόεδρος ΔΟΕ, μέλος ΚΕΑ

18 Ιουν 2020

Ανοικτή δημόσια συζήτηση - OM ΣΥΡΙΖΑ Εξαρχείων

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.
H Ομάδα Τ.Α. της OM ΣΥΡΙΖΑ Εξαρχείων σας προσκαλεί την Κυριακή 21 Ιουνίου, στις 7.30 το απόγευμα στη δημόσια συζήτηση, με τηλεδιάσκεψη, με θέμα:

ΜΕ ΠΟΙΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ;
Πρόοδος και συντήρηση αντιμέτωποι στο πεδίο της Αυτοδιοίκησης.

Συμμετέχουν: Ρένα Δούρου (επικεφαλής "ΔΥΝΑΜΗΣ ΖΩΗΣ"- www.dinamizois.gr), Νάσος Ηλιόπουλος (επικεφαλής ''ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΠΟΛΗΣ'' - www.anoihtipoli.gr) & Περιφερειακοί-Δημοτικοί σύμβουλοι.

Συντονίζει η Μαρία Κουβέλη (δικηγόρος-μέλος ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ-μέλος ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ)

Η εκδήλωση είναι αφιερωμένη, στη συντρόφισσα Περιφερειακή σύμβουλο Βίκυ Αλιμπέρτη, που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας.

Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε με το Zoom:
ID:878 8930 0696
Password: 703619

Η πλατφόρμα θα είναι ανοιχτή μισή ώρα νωρίτερα.
*Απαραίτητο είναι να έχετε κατεβάσει την πλατφόρμα zoom (δωρεάν)

Θα γίνει αναμετάδοση της συζήτησης στις σελίδες:

17 Ιουν 2020

Ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων για τη στέγαση των προσφύγων

Ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου για τη στέγαση των προσφύγων

Στη χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων, χρειάστηκε να δοθεί αγώνας από την αντιπολίτευση για να ακουστεί η φωνή των προσφύγων, αφού η παράταξη του κ. Μπακογιάννη, μαζί με εκείνην του κ. Κασιδιάρη, ψήφισαν να αποκλειστούν οι πρόσφυγες που ζητούσαν μέριμνα για τις στοιχειώδεις ανάγκες τους έξω από τον προαύλιο χώρο της Τεχνόπολης. Καταφέραμε ωστόσο να υπερψηφιστεί το παρακάτω ψήφισμα:

"Ο Δήμος της Αθήνας διεκδικεί από την κυβέρνηση έκτακτη οικονομική επιχορήγηση για την άμεση στέγαση προσφύγων, με την δυνατότητα αξιοποίησης κλειστών ξενοδοχείων και δημόσιων κτιρίων ικανών να παρέχουν στέγαση σε ευάλωτες ομάδες."

Η παράταξη Μπακογιάννη επέλεξε τη στάση της λευκής ψήφου. Όσοι στηρίξαμε ενεργητικά το ψήφισμα θα πρέπει να φροντίσουμε ώστε αυτό να υλοποιηθεί και να πιέσουμε τη Δημοτική Αρχή να προχωρήσει στις απαιτούμενες ενέργειες: για ενεργητική διεκδίκηση ειδικής ενίσχυσης από την κεντρική διοίκηση και βέλτιστη αξιοποίηση των κτηριακών δυνατοτήτων της πόλης. Οι εικόνες υποβάθμισης που επαναλαμβάνονται στην πλατεία Βικτωρίας αποτελούν ευθεία παραβίαση των δικαιωμάτων των προσφύγων που απομακρύνθηκαν από τις δομές φιλοξενίας και πλήγμα για την αξιοπρέπεια της περιοχής.

 

15 Ιουν 2020

Stand up for racial justice #BlackLivesMatter


Το γράμμα του Κώστα Βαξεβάνη στους αναγνώστες του newsletter του Documento

 Share on Facebook
 Share on Twitter
 Send emai
 Print


"Αυτό που διαβάζετε δεν είναι ένα newsletter, αλλά ένα γράμμα. Απευθύνεται στον καθένα από εσάς που στηρίζει το Documento και έχει επιλέξει να ανήκει σε αυτό που πλέον αποτελεί κοινότητα.

Δεν λέω πως υποστηρίζετε το Documento, ή πως κατ' ανάγκην συμφωνείτε με όλα όσα λέμε, αλλά πως το στηρίζετε. Πρακτικά στηρίζετε το δικαίωμα όλων να ενημερώνονται όπως θέλουν, από όποιον θέλουν και με τον τρόπο που θέλουν. Αυτή η μάχη δίνεται σήμερα και γράφω το γράμμα για να εξηγήσω πράγματα που ίσως έχουν διαφύγει ή έχουν πέσει στην αντίληψή σας αποσπασματικά. Εδώ και μερικές μέρες διαβάζετε όσα αποκαλύπτονται και έχουν ξεκινήσει από τον αποκλεισμό του Documento από την καμπάνια για την πανδημία. 

Όταν συνέβη αυτό τον Μάρτη, όσα γράφαμε, όσα καταγγέλλαμε, ίσως να φάνταζαν το πονηρό παράπονο ενός Μέσου Ενημέρωσης που δεν παίρνει χρήματα. Άλλωστε οι εχθροί μας, αυτό προσπαθούσαν να ορίσουν ως αιτία της καταγγελίας την οποία υποβίβαζαν συνειδητά στο επίπεδο της γκρίνιας. 

Εμείς επιμέναμε πως οι αποκλεισμοί των Μέσων Ενημέρωσης, όποιων Μέσων Ενημέρωσης από τη διαφήμιση ή την πληροφορία, δεν βλάπτουν το Μέσο αλλά την ποιότητα της Δημοκρατίας. Αν επιτραπεί στην εξουσία να διαμορφώνει αποκλεισμούς και πολύ περισσότερο να μην απολογείται για αυτό, τότε ο πολίτης είναι ανελεύθερος και απλώς δεν το γνωρίζει. 

Οι εφημερίδες, τα sites, τα κανάλια δεν υπάρχουν για να συμφωνούμε μαζί τους, αλλά ως εγγυητές της ελεύθερης πληροφόρησης. Ο πολίτης επιλέγει στο τέλος με τα δικά του κριτήρια ποιος του κάνει και ποιος όχι. Δεν το αποφασίζουν τα κόμματα, οι πολιτικοί, οι εξουσίες ή οι δικαστές.

Δεν ήταν γκρίνια λοιπόν αλλά μάχη για να μην καθιερωθεί η λογοκρισία δια του οικονομικού αποκλεισμού.

Πέρασε καιρός και από προχθές τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Το δημόσιο χρήμα (20 εκατομμύρια παρακαλώ) δόθηκε σε μια διαφημιστική εταιρεία και μοιράστηκε αδιαφανώς , χωρίς έλεγχο, σε Μέσα Ενημέρωσης των γούστων του υπουργού κυρίου Πέτσα και φαντάζομαι της Φαμίλιας. Δεν διαμαρτυρήθηκε κανένας γιατί όσοι είχαν το ρόλο να αποκαλύψουν το σκάνδαλο, ήταν μπουκωμένοι από το χρήμα. Και σε ποιους μοιράστηκε; Σε site φαντάσματα που η τελευταία είδηση που έχουν αναρτήσει είναι το 2016, σε άλλα που όταν τα κλικάρεις δεν ανοίγουν, στο site του γνωστού κυρίου Μένιου Φουρθιώτη που φαίνεται πως πληροί τα γούστα του Πέτσα και σε άλλα τα οποία ανήκουν σε κουμπάρους του υπουργού. Όσο προχωράει η έρευνα τόσο το πράγμα γίνεται ένα σκάνδαλο να σου σηκώνεται η πέτσα.

Είναι σημαντικό πως οι αποκαλύψεις γίνονται με βάση και μόνο τον ονομαστικό κατάλογο των Μέσων, χωρίς να γνωρίζουμε τα ποσά. Σκεφθείτε να βγουν και αυτά στη δημοσιότητα τι έχει να γίνει. Πολύ φοβάμαι πως θα επιβεβαιωθεί η πληροφορία για ένα δύο παρουσιαστές που επιδόθηκαν στο τηλεοπτικό κούρεμα Πέτσα, οι οποίοι έχουν πάρει από ένα εκατομμύρια ευρώ.

Ας πάμε όμως λίγο πίσω για να δούμε πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν έκρυψε πως ένας από τους στόχους της διακυβέρνησής του, ήταν η ισοπέδωση του Documento. Ανάμεσα στα άλλα οράματα είχε και αυτό. Ο πρωθυπουργός διατείνονταν πως το μένος του πήγαζε από τις αποκαλύψεις για τη σύζυγό του, αλλά όσοι τον γνωρίζουν καλά διαβεβαιώνουν πως αυτό που δεν συγχωρεί στο Documento, είναι η αποκάλυψη της υπόθεσης κυκλώματος παιδεραστίας με πρωταγωνιστή τον στενό του φίλο Νίκο Γεωργιάδη και η καταδίκη του μετά από την επιμονή μας να φτάσει το θέμα στη Δικαιοσύνη. Το ποιοι λόγοι κάνουν τον κύριο Μητσοτάκη τόσο ευαίσθητο περί τον Νίκο Γεωργιάδη τους αγνοούμε. Η πραγματικότητα όμως είναι πραγματικότητα.

Από τον Σεπτέμβριο του 2019, το Documento το οποίο λόγω του ειδικού του βάρους συγκέντρωνε διαφήμιση από ισχυρά brand names (μόνο το 5% απ αυτή αφορούσε το Δημόσιο) , άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα με την αγορά. Ξαφνικά η διαφήμιση κόπηκε μαχαίρι, σα να υπήρχε ένα κουμπί που κάποιος πάτησε στη στιγμή. Σύντομα καταλάβαμε πως υπήρχε ένα αόρατο χέρι και λίγο αργότερα , επιχειρηματίες άρχισαν να μας εξομολογούνται πως εκβιάζονταν από την κυβέρνηση για να κόψουν τη διαφήμιση. Ακόμη και εταιρείες που είχαν δώσει εντολή για διαφημιστική καμπάνια εβδομάδες πριν, μας έστελναν mail για να τη ματαιώσουν.

Δημοσιοποιήσαμε ποια ήταν η πραγματικότητα, αποδώσαμε την ευθύνη στον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον προκαλέσαμε αν τολμά να μας διαψεύσει. Δεν το έκανε γιατί γνώριζε πως θα βρισκόταν μπροστά σε ένα δημόσιο εξευτελισμό του. Επέλεξε τη σιωπή αφού άλλωστε δεν υπήρχαν άλλα Μέσα να καταγγείλουν τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις. Στα social media , εκατοντάδες πληρωμένα τρολς , ενημέρωναν τους ανυποψίαστους πως η διαφήμιση στο Documento κόπηκε γιατί έφυγε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που έδινε καταχωρήσεις από το Δημόσιο. Παρακοιμώμενοι δημοσιογράφοι, με αργομισθίες οι περισσότεροι, αναπαρήγαγαν αυτά τα ψέματα διαμορφώνοντας το κλίμα όπως νόμιζαν.

Εκτός από τη διαφήμιση, μια πηγή εσόδων για το Documento θα ήταν τα χρήματα από το πρόγραμμα ενίσχυσης του Τύπου. Η εφημερίδα ήταν από τις ελάχιστες , που επειδή είχε φορολογική ενημερότητα, δεν είχε χρέη και είχε το σύνολο των εργαζομένων σε μισθολόγιο, θα έπαιρνε ένα μεγάλο ποσό όπως όριζε ο νόμος. Τι έκανε λοιπόν ο κύριος Πέτσας και η κυβέρνησή του; Αφού επιχείρησε αρχικώς να χρηματοδοτήσει το ΜΑΚΕΛΕΙΟ με 200.000 ευρώ, κατήργησε το νόμο. Δεσμεύτηκε πως θα ψηφιστεί νέος νόμος σύντομα, αλλά δεν το έκανε ποτέ.

Δεν χρειάζεται πρόσβαση σε πληροφορίες για να καταλάβει κάποιος πως ο νόμος καταργήθηκε μόνο και μόνο για να μην πάρει τα χρήματα που δικαιούται το Documento.

Όταν ξέσπασε η πανδημία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντί να πάρει μέτρα στήριξης του Τύπου, ανακοίνωσε πως θα δώσει 20 εκατομμύρια ευρώ για καμπάνια για την πανδημία. Η καμπάνια αυτή μπορούσε και εκ του νόμου να γίνει δωρεάν, αλλά ο κύριος Πέτσας αποφάσισε να πληρώσει. Και πλήρωσε με τον τρόπο που βλέπουμε.

Τον αποκλεισμό μας καταγγείλαμε σε οργανώσεις Τύπου στο εξωτερικό οι οποίες έβγαλαν ανακοινώσεις. Όχι φυσικά η ΕΣΗΕΑ. Πριν από ένα μήνα, 77 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, το σύνολο της Κοινοβουλευτικής ομάδας δηλαδή πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, κατέθεσε ερώτηση στον αρμόδιο Υπουργό Στέλιο Πέτσα, για τον αποκλεισμό του Documento και ζήτησε στοιχεία για το ποιοι πήραν διαφήμιση και με ποια κριτήρια. Οι βουλευτές ζήτησαν και δημοσιοποίηση των ποσών, αφού πρόκειται για δημόσιο χρήμα.

Ο κύριος Πέτσας με μεγάλη καθυστέρηση απάντησε εγγράφως στο ΣΥΡΙΖΑ, με ένα μανιφέστο αθλιότητας. Είπε πως πήραν διαφήμιση όλα τα Μέσα χωρίς πολιτικά κριτήρια και εξαιρέθηκαν μόνο όσοι έκαναν διασπορά fake news και δημιουργούσαν σύγχυση στο κοινό. Δηλαδή ουσιαστικά έλεγε πως το Documento που δεν πήρε, ανήκε σε αυτή την κατηγορία. Έχει σημασία πως το επιχείρημα αλλά και το λεκτικό που χρησιμοποίησε ο κύριος Πέτσας για να δικαιολογήσει τον αποκλεισμό του Documento, είναι ακριβώς όσα είπε ο Τραμπ για να δικαιολογήσει τον αποκλεισμό των New York Times και της Washington Post από το Λευκό Οίκο. Τραμπ και τραμπαρίφες στο Μαξίμου είχαν κοινή γραμμή απέναντι στα ανεπιθύμητα Μέσα.

Ο Στέλιος Πέτσας, την επόμενη μέρα, στην ενημέρωση των δημοσιογράφων προχώρησε και παρακάτω σε επιχειρήματα αυτή τη φορά όχι Τραμπ αλλά Γιόζεφ Γκαίμπελς. Είπε πως πήραν όλα τα Μέσα διαφήμιση εκτός από αυτά που έλεγαν πως δεν υπάρχει κορονοϊός και τον αποκαλούσαν κοροϊδο-ιό. Δηλαδή κατηγορούσε το Documento πως έλεγε στον κόσμο ότι δεν υπάρχει κορονοϊος. Την εφημερίδα που βγήκε πρώτη με πρωτοσέλιδο για τη στάση ευθύνης που πρέπει να έχουμε, που προσέφερε την ηλεκτρονική της έκδοση δωρεάν στον κόσμο για να ενημερωθεί στην καραντίνα και που καθιέρωσε τι newsletter που εσείς γνωρίζετε με αντικείμενο την πανδημία.

Ο Πέτσας προσπάθησε να μας εμφανίσει συνωμοσιολόγους που παραπληροφορούσαμε τον κόσμο. Η πρώτη σφαλιάρα ήρθε στον Πέτσε από τους «εχθρούς» μας. Άνθρωποι των Ellinika Hoaxes, με τους οποίους είμαστε σε αντιπαράθεση για την προσπάθεια που κάνουν να αστυνομεύουν το διαδίκτυο, έγραψαν πως ουδέποτε υπήρξε fake news και τέτοια παραπληροφόρηση από το Documento.

Η δεύτερη σφαλιάρα ήρθε από το απλό γκουγκλάρισμα. Αν κάποιος ψάξει τη λέξη κοροϊδοι-ός , βρίσκει πως πρόκειται για λέξη σε ανάρτηση του γνωστού δημοσιογράφου Θανάση Καρτερού στο Facebook. Η ανάρτηση μιλά για την προσπάθεια που γίνεται με πρόσχημα τον κορονοϊό να εξαπατήσουν τους πολίτες και να προωθήσουν σκληρά μέτρα κοροϊδεύοντάς τους. Το Documento αναδημοσίευσε το άρθρο αυτό, όπως και πολλά άλλα site. Και ενώ ο Πέτσας μίλησε για τον κοροϊδο-ιό που δεν επέτρεψε να πάρουμε διαφήμιση, βλέπουμε στη google πως το tvxs.gr το οποίο αναδημοσίευσε και αυτό το άρθρο, χρηματοδοτήθηκε από τον Πέτσα που αποδεικνύει πως είναι επικίνδυνος φορέας του κοροϊδο-ιού.

Αυτή είναι η ιστορία με την αλήθεια μας και τα ψέματα μιας κυβέρνησης που αποφάσισε να κάνει εχθρό ένα Μέσο Ενημέρωσης. Θα συμφωνήσω με το συνάδελφο Γιώργο Λακόπουλο o οποίος σε προχθεσινό άρθρο του υποστηρίζει πως το θέμα δεν είναι ότι έκοψαν τη διαφήμιση από το Documento αλλά όσα είπε ο Πέτσας. Για λόγους που ο καθένας μπορεί να καταλάβει, δημοσιοποιήσαμε με ένταση όσα γίνονται με την εφημερίδα, αλλά πραγματικά αναγνωρίζω πως το θέμα είναι η θεσμική εκτροπή που επιχειρεί να κάνει κανονικότητα ο Πέτσας. Να αντιμετωπίζει δηλαδή τα Μέσα Ενημέρωσης κατά τα γούστα του και να δίνει πιστοποιητικά καλής δημοσιογραφίας με την ίδια ευαισθησία που έκανε ένας άλλος Στυλιανός πριν χρόνια , ο Παττακός.

Μέχρι πριν λίγο καιρό αναρωτιόμασταν αν ήμασταν μόνοι. Σήμερα, οι αποκαλύψεις που έγιναν με αφορμή τον αποκλεισμό του Documento, από το Documento, έχουν ξεσηκώσει ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας. Όλοι πλέον καταλαβαίνουν πως η κυβέρνηση επιχειρεί όσα ο Τραμπ, ο Όρμπαν και οι ακροδεξιές καθεστωτικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Η προσπάθεια εξόντωσης του Documento , είναι προσπάθεια να εξοντώσουν τη δημοσιογραφία και να διατηρήσουν τα ευνουχισμένα υβρίδιά της για να τους κουνάνε την αγιαστούρα. Δεν είμαστε μόνοι λοιπόν. Είμαστε πολλοί και όπως αποδεικνύουν οι εξελίξεις και ισχυροί.

Το κακό με τους πολιτικούς που τρέχουν καβάλα στην αφηνιασμένη ψευδή εικόνα τους, είναι πως δεν βλέπουν το γκρεμό. Επίσης δεν ξέρουν το στίχο του Ντίνου Χριστιανόπουλου

«και τι δεν κάνατε για να με θάψετε

όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος»

Καλημέρα σας

Κώστας"

Πηγή: documentonews.gr

9 Ιουν 2020

Τι είναι δεξιός μπαμπά;;; Αυτός που δεν σέβεται ούτε τ αντερά του παιδί μου (φωτογραφία)

Ο Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης κ. Καράογλου κάνει ποδήλατο για να τιμήσει τη μέρα περιβάλλοντος και η ΔΙΑΣ συνοδεία του με τις μηχανές καβάλα στα πεζοδρόμια.



Γνώμη: Απομόνωση, σύγχυση και γαβγίσματα πεκινουά

Η πανδημία του κορωνοϊού και το καθολικό lockdown επέτρεψε να μπουν κάτω από το χαλί της επικαιρότητας σειρά θεμάτων που έπρεπε να αντιμετωπιστούν ή να επιλυθούν.

Επιπλέον η κρίση αυτή έδωσε το περιθώριο σε αρκετές χώρες είτε να ενισχύσουν τις διμερείς τους σχέσεις με άλλες χώρες, είτε να απομονωθούν τελείως σε μια πολιτική αυτοαπομόνωσης ακολουθώντας μικροπολιτικές σκοπιμότητες και εσωκομματικές ίντριγκες.

Στο πλαίσιο αυτό η Τουρκία παρέδωσε βοήθεια σε υγειονομικό υλικό στις περισσότερες χώρες των Βαλκανίων αλλά και σε Ιταλία, Ισπανία και ΗΠΑ, η Βουλγαρία στην Αλβανία, τη Σερβία, τη Βόρεια Μακεδονία, η Ρουμανία έστειλε στην Ιταλία υγειονομικό προσωπικό, ενώ και η Αλβανία έστειλε στην Ιταλία βοήθεια σε υλικό και γιατρούς. Η Ελλάδα από την άλλη δήλωσε την συμπαράσταση της σε Ιταλία και Ισπανία, με δυο σεμνές τελετές και τον χρωματισμό της Βουλής με τις σημαίες των χωρών αυτών.

Επιπροσθέτως οι ηγέτες χωρών όπως η Κύπρος, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σερβία, για να μην μιλήσουμε για την Τουρκία, είχαν επαφές με τους περισσότερους ευρωπαίους ηγέτες, όπως Macron, Merkel, Conte, ενώ δεν έλειπε από τις συνομιλίες τους και ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Mike Pompeo ή ακόμα και ο ίδιος ο Donald Trump, ο Πρόεδρος και ο Πρωθυπουργός της Κίνας καθώς και ο Vladimir Putin.

Θα περίμενε κανείς ότι η Ελλάδα που θέλει να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην περιοχή των Βαλκανίων θα έκανε κάποιες κινήσεις συμβολικές ή έστω τυπικές με τους γείτονες της, όμως ακόμα και το τυπικό δεν έγινε απέναντι σε χώρες που περιμένουμε να στείλουν τους τουρίστες τους για το καλοκαίρι στις ελληνικές παραλίες.

Ακόμα και την πρόσκληση που έκανε ο Boyko Borissov στον Έλληνα Πρωθυπουργό κατά τη διάρκεια της τετραμερούς τηλεδιάσκεψης κορυφής Ελλάδας, Βουλγαρίας,  Ρουμανίας και Σερβίας, να συμμετάσχει στην επιθεώρηση των έργων από τον Βούλγαρο Πρωθυπουργό και τον Σέρβο Πρόεδρο, αγνόησε ο Έλληνας Πρωθυπουργός.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε ότι το να επισκεφθεί ένα σχολείο και να προεδρεύσει μιας σύσκεψης για την υγειονομική κάλυψη των νησιών, ήταν πιο σημαντικό από το να βρεθεί και να επιθεωρήσει με τον Βούλγαρο Πρωθυπουργό και τον Σέρβο Πρόεδρο έργα κοινού ενδιαφέροντος των τριών χωρών την 1η Ιουνίου.

Δυστυχώς η απομόνωση είναι πασιφανής. Από την μέρα που ανακοινώθηκαν τα περιοριστικά μέτρα στα μέσα Μαρτίου, ο Έλληνας Πρωθυπουργός συνομίλησε στις 21 Απριλίου με τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, στις 22 με τον Edi Rama για να μιλήσει για τους εποχικούς εργάτες που έπρεπε να έρθουν στην Ελλάδα, στις 13 Μαΐου με τον Πάπα Φραγκίσκο, στις 21 Μαΐου με τον Νίκο Αναστασιάδη για να διευθετηθεί το θέμα με τους Κύπριους φοιτητές στην Ελλάδα και τον Benjamin Netanyahu για την ανάληψη της Πρωθυπουργίας του και τέλος στις 25 Μαΐου με τον Πρόεδρο της Αιγύπτου Sisi.

Ενώ θα μπορούσε η πανδημία να είναι αφετηρία ώστε να υπάρξει προσέγγιση από την ελληνική πλευρά προς την τουρκική, στα Υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας η σύγχυση ήταν εμφανής.

Με τους διαύλους επικοινωνίας ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα να είναι ερμητικά κλειστοί, η μια γκάφα διαδέχεται την άλλη. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας για ένα θέμα που ασχολούνται συνήθως τεχνικές επιτροπές κατάφερε να το κάνει μείζον να εμπλακεί το Υπουργείο Άμυνας και να εγερθεί διπλωματικό θέμα, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθε η παρέμβαση της κυβέρνησης και της ηγεσίας του ΥΠΕΞ για την προσευχή που πραγματοποιήθηκε στην Αγία Σοφία, που αν μη τι άλλο δεν ήταν το μείζον, αλλά προφανώς ήταν το «εύκολο» θέμα για αντιπαράθεση και διαχείριση, ενώ πρακτικά δεν προώθησε κανένα δικαίωμα της Ελλάδας στο γκριζάρισμα που επιχειρείται.

Φυσικά κανείς δεν σκέφτηκε από το ΥΠΕΞ ότι ίσως αυτό να ήταν παρέμβαση στα εσωτερικά μιας άλλης χώρας, καθώς δεν υπάρχει ζήτημα παραβίασης μειονοτικών ζητημάτων ή καταστρατήγηση των όρων που διέπουν την UNESCO για το παγκόσμιας κληρονομιάς αρχιτεκτονικό κι όχι «θρησκευτικό» μνημείο που είναι η Αγία Σοφία.

Ακόμα κι αν η κίνηση αυτή είναι προκλητική προς την Ελλάδα, δεν μπορεί να οδηγεί σε τέτοιες αντιδράσεις μια σοβαρή κυβέρνηση, καθώς ενισχύει τα εθνικιστικά στοιχεία στην Τουρκία που εδώ και πολλά χρόνια επιθυμούν την αλλαγή της χρήσης της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε τζαμί.

Το ΥΠΕΞ και το Μαξίμου εγκλωβισμένοι στη λογική ότι η Τουρκία απειλή λεκτικά και μόνο την Ελλάδα, αντί να χαράξουν πολιτική αντιμετώπισης, αναπαύονται στις πολλαπλές και ανούσιες συνεντεύξεις, που ακούγονται σαν γάβγισμα πεκινουά που του πήραν την θέση στον καναπέ, χαϊδεύοντας τα αυτιά των ψηφοφόρων τους.

Η Τουρκία αλωνίζει στην περιοχή και η Ελλάδα έχει μείνει μόνη. Αναπαράγουν ως επιτυχία δηλώσεις του Πρέσβη ή δευτεροκλασάτων στελεχών των ΗΠΑ ενώ ακόμα και η Κύπρος δεν συμπορεύεται πλέον με την Ελλάδα. Το Ισραήλ ψάχνει εναλλακτικές μετά την άρνηση της Ελλάδας για τον Interconnector Eurasia και την δύσκολη υλοποίηση του EastMed, η Αίγυπτος κοιτάζει να έχει τις λιγότερες απώλειες στη Λιβύη, ενώ με την Ιορδανία για πρώτη φορά σε τριμερή ΥΠΕΞ δεν υπήρξε κοινή δήλωση.

Από την άλλη η πολυδιαφημιζόμενη Irini, είναι αναποτελεσματική σαν επιχείρηση, η Ιταλία συζητά με την Λιβύη τόσο για τις υποδομές όσο και για το πετρέλαιο της και με την Τουρκία για συμμετοχή στις εξορύξεις που θα πραγματοποιηθούν από τον Σεπτέμβριο, ενώ η ΕΕ σκέφτεται να ρίξει κι άλλα χρήματα στην Τουρκία για το προσφυγικό.

Όσο η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει ρεαλιστικά την γεωπολιτική κατάσταση που διαμορφώνεται χωρίς αυτήν, θα βρεθεί σε μειονεκτική θέση και δυστυχώς μη αναστρέψιμη.

/ibna

2 Ιουν 2020

Στην Ελλάδα το κράτος της δεξιάς έχει μεγάλη ιστορία βίας και τρομοκρατίας πολιτών τύπου #Μινεάπολις

Επιστολή 200 κατοίκων του χωριου Ζούψη Τυμφρηστού οι οποίοι παραπονιούνται για την βία των κρατικών αποσπασπάτων χωροφυλακής στην περιφέρειά τους. Ετος 1922 μερικούς μήνες πριν την καταστροφή της Σμύρνης ...
(αντιγραφή από το βιβλίο του Β.Ι.ΤΖΑΝΑΚΑΡΗ "Ματωμένη Μικρασία)

Από μηνών υφιστάμεθα τα πάνδεινα εκ των αποσπασπάτων τα οποία καταδιώκουν δύο επικεκηρυγμένους ληστάς, τους Παρούση και Γεωργαλήν.
Ολως ανεξετάστως, μας ρίπτουν εις τας φυλακάς, μας δέρνουν μέχρις αίματος και μας εξορίζουν μακράν των οικογενειών μας. Την Κυριακήν του Πάσχα ο αποσπαματάρχης Φλέγγας συνέλαβεν τους Γ.Γκίκαν, Αλ.Θεοδουσόπουλον, Αριστείδην Θεοδουσόπου,ον, Σ.Καραγιώργον και δ.Γεωργαντάν διότι ετόλμησαν να διαμαρτυρηθούν κατά των χωροφυλάκων οι οποίοι έδειρον μέχρις αφασίας τον μαθητήν Αλ.Προβόπουλον. 
Εισέρχονται την νύκτα οι στρατιώται εις τας οικίας μας και ενεργούν ερεύνας, φερόμενοι με αδιακρισίαν προς τας γυναίκας. Διατελούμεν εν απογνώσει και παρακαλούμεν να ληφθούν μέτρα. Ανθρωπο έχοντες τα παιδιά μας εις το μέτωπον, αναγκαζόμεθα ν'αφήνωμεν τας εργασίας μας διά να δίδωμεν κάθε ημέραν το παρών εις τον αποσπασματάρχην. Δεν μας άφησαν ούτε πρόβατα, ούτε κότες, ούτε τίποτε...

26 Μαΐ 2020

Ο Σταϊκούρας μόλις παραδέχτηκε ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι απολύτως εφαρμόσιμο

Αν ο  κ. Σταϊκούρας θεωρεί ότι το οικονομικό μας επιτελείο έπεσε σε πανικό με την τετρασέλιδη απάντηση του Υπουργείου Οικονομικών: think again…

Τα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από την απάντηση του κ. Σταϊκούρα είναι ότι: 

Α) Η Κυβέρνηση έχει μειώσει το «αχρείαστο» μαξιλάρι που της παραδώσαμε τον Ιούλιο κατά 11 δις μέσα σε 10 μήνες. Σκέψου να ήταν και χρήσιμο δηλαδή. 

Β) Παράλληλα παραδέχτηκε άθελα του ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι απολύτως εφαρμόσιμο. 

Αναλυτικά:

1. Ο κ. Σταικούρας στις 24/4 μας είχε ενημερώσει ότι παρέλαβε 43,3 δις από εμάς και ότι στις 31/3 ήταν 36,6 δις. Με βάση αυτή την πληροφορία κάναμε το πρόγραμμα μας. Σήμερα μας είπε ότι πλέον είναι 32 δις. 11 δις κάτω από όσο τα παρέλαβε. 

Επειδή ξέραμε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να έχει συμβεί το πρόγραμμα μας εξακολουθεί να είναι απόλυτα εφικτό και με τα νέα δεδομένα. Παραδέχεται λοιπόν ότι υπάρχουν 13,7 δις διαθέσιμα.

2. Ο κ. Σταϊκούρας μας λέει ότι «το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αγνοεί παντελώς τη μείωση των εσόδων του Κράτους από την ύφεση». Ξέραμε ότι δυσκολεύεται να διαβάσει πίνακες τώρα μαθαίνουμε ότι δυσκολεύεται να διαβάσει και κείμενα.  Στο κεφάλαιο 3 στο σημείο 2 φαίνεται ότι έχουμε ενσωματώσει τους δικούς του υπολογισμούς για έλλειμα 8,5 δις. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και η μείωση εσόδων 4-5 δις που λέει ο κ. Σταϊκούρας. Βέβαια αν ακολουθηθεί η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ η μείωση εσόδων θα είναι σαφώς μικρότερη. 

3. Μάλλον ο κ. Σταϊκούρας δεν κατάλαβε τι προτείνουμε. Προτείνουμε καταρχήν την εκτέλεση του ΠΔΕ καθώς το 2ο εξάμηνο του 2019 είχαμε αρνητικό ρεκόρ υποεκτέλεσης 20ετίας.

Προτείνουμε επιπλέον την αύξηση του ΠΔΕ φέτος στα 11 δις ή και περισσότερο (με αύξηση βεβαίως του συγχρηματοδοτούμενου σκέλους του ΠΔΕ) και όχι μόνο στα 8 δις που προτείνει ο κ. Σταικούρας χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της υπερδέσμευσης του ΕΣΠΑ. (μέθοδος που έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν και επί ΝΔ). Σκοπός αυτής της υπερδέσμευσης είναι να αξιοποιηθεί η ευελιξία που παρέχει η ΕΕ στη χρήση των πόρων του ΕΣΠΑ λόγω πανδημίας και να ενταχθούν στο ΕΣΠΑ σχεδόν όλες οι δράσεις στήριξης επιχειρήσεων – εργαζομένων-υγείας κλπ. Αυτή η πρόταση δεν επιβαρύνει τα δημοσιονομικά δεδομένα φέτος καθώς το ποσοστό συγχρηματοδότησης έχει ανέβει στο 100% με βάση πάλι απόφαση της ΕΕ. Επίσης η πρότασή μας αυτή πρέπει να συνοδευτεί με εμπροσθοβαρή ενεργοποίηση του επόμενου ΕΣΠΑ και οποιονδήποτε άλλων ευρωπαϊκών πόρων προστεθούν στη χώρα μας (πχ recovery plan Γαλλογερμανικής Πρότασης ή οτιδήποτε αντίστοιχο αποφασιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο).

Με απλά λόγια ζητάμε εμπροσθοβαρή απορρόφηση του ΕΣΠΑ με ένταξη σε αυτό σχεδόν όλων των μέτρων αντιμετώπισης των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας (πλην μειώσεων φόρων και αναστολών πληρωμών). Αυτή πρόταση είναι απόλυτα συμφέρουσα για την ελληνική οικονομία γιατί κάθε ευρώ που θα ξοδέψει το δημόσιο θα γυρίσει εντός του έτους πίσω από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Αν ο φόβος του Υπουργείου Οικονομικών είναι ταμειακής φύσεως, τότε για οποιαδήποτε καθυστέρηση  εκταμίευσης από την μεριά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε βραχυπρόθεσμο δανεισμό μέσω εντόκων γραμματίων, δεδομένου ότι υπάρχει η δυνατότητα καθώς είμαστε κάτω από το «ταβάνι».

Όμως ακόμη και να μην συμφωνεί με αυτή τη πρόταση ή ακόμη και αν τα χρήματα αυτά γίνουν αργότερα διαθέσιμα παραδέχεται ο κ. Σταϊκούρας ότι με τα υπάρχοντα δεδομένα μπορούν να  αξιοποιηθούν 4,5 δις ευρώ.

4. Δεν μας λέει τίποτα για τα 4,5 δις που προγραμματίζει ο ΟΔΔΗΧ ούτε για το 1,5 δις του SURE (εκτός από το ότι αφήνει να εννοηθεί ότι κακώς τους ζητήσαμε να το αυξήσουν γιατί αυτό έχει ήδη γίνει - χωρίς να διευκρινίζει πόσο παραπάνω πήραμε είτε λόγο της ανεργίας της χώρας είτε λόγω της μεγαλύτερης πρόβλεψης για ύφεση στην Ευρώπη). 

5.  Ο κ. Σταϊκούρας στην προσπάθεια του να υπολογίσει το χρηματοδοτικό κενό της πρότασης μας προσθέτει στα 13,4 δις που προτείνουμε και την ρευστότητα στις επιχειρήσεις. Φαντάζομαι ότι γνωρίζει ότι οι εγγυήσεις εγγράφονται στο  δημοσιονομικό αποτέλεσμα όταν και αν καταπέσουν. Επίσης φαντάζομαι ότι γνωρίζει τα σχετικά ευρωπαϊκά εργαλεία. 

6. Όσο για την πρόσθεση των μέτρων του "Μένουμε Όρθιοι 1" στο "Μένουμε Όρθιοι 2" μάλλον ο κ. Σταϊκούρας δεν καταλαβαίνει ότι αν εάν είχε ακολουθήσει τα όσα του προτείναμε στο Μένουμε Όρθιοι 1 οι ανάγκες σήμερα θα ήταν μικρότερες. Δεν καταλαβαίνει ότι κάθε μέρα απραξίας κοστίζει στην χώρα και στην οικονομία. 

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο κ. Σταϊκούρας παραδέχεται ότι υπάρχουν 13,7 δις διαθέσιμα, μπορούν να αξιοποιηθούν 4,5 δις από το ΕΣΠΑ, μπορούν να εισρεύσουν άλλα 4,5 δις από νέες εκδόσεις και 1,5 δις από το SURE. Σύνολο 24,2 δις.

Και ποιες μας λέει ότι είναι οι ανάγκες : 4-5 δις για την μείωση εσόδων (που αν εφαρμοστεί το πρόγραμμα θα είναι μικρότερες) και 3,5 δις ευρώ για τις αναστολές (που επίσης είναι γενναιόδωρα υπολογισμένες.) Σύνολο 7,5-8,5 δις ευρώ.

Άρα πόσα μπορούν να διατεθούν για την στήριξη της οικονομίας; 

• Τουλάχιστον 15,7-16,7 δις ευρώ με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς (24,2 μείον 7,5 με 8,5).

• Αρά το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που προβλέπει μέτρα 13,4 δις ευρώ είναι απόλυτα εφαρμόσιμο.

Όσο για τα λάθη που λέει ότι διορθώσαμε:

1) Για τις αναστολές φόρων και εισφορών αγνοεί την ανάγκη για διαφοροποίηση του μείγματος πολιτικής καθώς βαθαίνει η κρίση.

2) Για τα ANFAs/SMPs, αγνοεί ότι καταλάβαμε την απροθυμία της κυβέρνησης να προβεί με βάση την συγκυρία σε διεκδικήσεις προς όφελος του Ελληνικού Λαού, και έτσι εξακολουθούμε να της ζητάμε να το πράξει απλώς κρατάμε μικρότερο καλάθι.

3) Το να μας κατηγορεί η ΝΔ, επειδή σε ένα, όπως αποδείχθηκε υλοποιήσιμο πρόγραμμα, ζητάμε μειώσεις φόρων που η ίδια αρνείται να κάνει, είναι μια ακόμα ενδιαφέρουσα εξέλιξη.

Όσον αφορά τα νέα λάθη που μας κατηγορεί ότι κάνουμε: 

1) Η ΝΔ λέει στον εργοδότη να πληρώνει 50% μισθού και 100% εισφορών. Κι εμείς του λέμε να πληρώνει 60% μισθού και 60% εισφορών. Την στιγμή μάλιστα που του δίνουμε και μη επιστρεπτέα ενίσχυση και μεγαλύτερη μείωση της προκαταβολής φόρου. Και λέει ότι με το δικό μας σύστημα οι επιχειρήσεις  θα κλείσουν ενώ με το δικό της θα μείνουν ανοιχτές; Οι Monty Python δεν θα μπορούσαν να το διατυπώσουν καλύτερα. 

2) Ο κ. Σταικούρας φαντάζομαι κατανοεί ότι όταν χρηματοδοτείς ένα μέτρο από τα ταμειακά σου διαθέσιμα αυτό δεν προστίθεται στο χρέος (αλλά μειώνει τα ταμειακά σου διαθέσιμα). Κατανοεί ακόμα φαντάζομαι ότι η ενίσχυση των επιχειρήσεων με μεταβιβάσεις και όχι με δανεικά και τις επιχειρήσεις θα έσωζε και την οικονομία θα ενίσχυε. Εκτός αν ο κ. Σταϊκούρας πιστεύει πράγματι ότι οι επιχειρήσεις έχουν κάποια «λεφτόδεντρα»

3) Δεν αγνοούμε την μείωση ενοικίου. Απλώς ο κ. Σταϊκούρας μάλλον αγνοεί ότι αυτή κατά τα 2/3 τουλάχιστον την χρεώνεται άλλος και όχι τα δημόσια ταμεία. 

Σε ότι αφορά τα παραδείγματα που παρουσίασε χθες ο ΣΥΡΙΖΑ :

Ο κ. Σταϊκούρας μας κατηγόρησε ότι σε αυτά παραχαράσσουμε ή αγνοούμε τις ελαφρύνσεις που έχουν ήδη γίνει   καθώς και αυτά που θα γίνουν. (π.χ. ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ,).

Μάλλον δεν πρόσεξε ότι η σύγκριση αφορά την από εδώ και πέρα περίοδο ούτε ότι γράφουμε ότι με την ΝΔ δεν υπάρχει «Καμία στήριξη του εργατικού κόστους της επιχείρησης, αφού για όσες ώρες ο εργαζόμενος εργάζεται ο επιχειρηματίας καλύπτει εξ ολοκλήρου τον μισθό και τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων». Με άλλα λόγια ο κ. Σταϊκούρας αρνείται να καταλάβει ότι η επιλογή ενίσχυσης της ανεργίας ή της περικοπής μισθών είναι μια λανθασμένη επιλογή.

Χαίρομαι λοιπόν που επιβεβαιώνει και εκείνος ότι εκτός από το ότι το πρόγραμμα είναι εφικτό και τα παραδείγματα είναι ορθά. Γιατί η μόνη αμφισβήτηση που έκανε είναι στο σκέλος της χρηματοδότησης. αμφισβήτηση που όπως είδαμε κατέρρευσε. 

Με απλά λόγια: Ο κ. Σταϊκούρας παραδέχτηκε ότι το πρόγραμμα μας βγαίνει, και τα παραδείγματα μας αποτυπώνουν το τι θα έπαιρναν οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις αν η κυβέρνηση ακολουθούσε την πολιτική μας. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι τα μαξιλάρι που παραδώσαμε έχει ήδη μειωθεί κατά 11 δις και παρά το γεγονός σε όλους τους υπολογισμούς μας φροντίσαμε να είμαστε συντηρητικοί.

Ευκλείδης Τσακαλώτος