Προχθές στο facebook σου έγραψα πως δεν θα σε χαιρετήσω. Να που σήμερα σε παίρνω για μια βόλτα, έτσι για να κουβεντιάσουμε.
Το βιβλίο του Τσίπρα είναι πια στα βιβλιοπωλεία. Το ξέρεις αυτό άλλωστε. Λέω όμως να μην το σχολιάσουμε, μας αρκεί ότι υπάρχει ένα διάχυτο κλίμα που αποζητά την ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς.
Αυτό που ήθελα να θυμηθούμε από την 50χρονη και πλέον κοινή μας διαδρομή, από τότε που συναντηθήκαμε στο ΚΚΕ Εσωτερικού και μέχρι σήμερα, είναι ότι πασχίζουμε να υπάρχει συνεννόηση και συμπαράταξη της πληθυντικής Αριστεράς.
Θυμάσαι, Αλέκο, όποτε υπήρχε ζήτημα σοβαρών και λιγότερο σοβαρών διλημμάτων πάντα ήμασταν με τη μεριά αυτών που επεδίωκαν τη γεφύρωση των απόψεων.
Είσαι αρκετά επίμονος και θες να σου τα θυμίσω.
Τότε που ήρθατε στο ΚΚΕ Εσωτερικού μαζί με τον Μπανιά, τους αδερφούς Μανωλάκου κ.λπ. γρήγορα συνέπεσαν οι απόψεις μας, αν και εσάς σας είχανε χαρακτηρίσει το «χάος».
Όμως αποδείχθηκε ότι αυτό που αποκαλούσαν «χάος» ήταν η διάθεση της νέας γενιάς να διατυπώσει με σύγχρονους όρους τόσο για το μεγάλο όραμά μας, τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, αλλά και για τα επίκαιρα προτάγματα της εποχής εκείνης. Για αυτό μέσα στις γραμμές του ΚΚΕ Εσωτερικού ταυτίστηκαν οι απόψεις μας.
Αλλά και στις κρίσιμες στιγμές, το θυμάσαι ελπίζω, όταν η διάσπαση του ΚΚΕ Εσωτερικού πρόβαλε σαν αναπόδραστη πορεία, οι δυο μας παλέψαμε για να την αποφύγουμε. Ήμασταν ξεροκέφαλοι, και μερικοί από εμάς περισσότερο. Ναι, είναι αλήθεια, δεν τα καταφέραμε και αυτό μας πλήγωσε.
Θυμάσαι ότι αυτό που θέλαμε πάντα και κυρίως να κρατήσουμε είναι η τεράστια πολιτική, θεωρητική και πολιτισμική κληρονομιά που έφερνε το ρεύμα του ευρωκομμουνισμού στη χώρα μας. Κάτι που μέχρι και σήμερα επανειλημμένα το έχουμε μνημονεύσει στις πολύ συχνές μας συναντήσεις. Αλλά και τη συντροφικότητα με τα παλιότερα στελέχη του κόμματος. Πάντα μνημονεύουμε τους περισσότερους. Πού να αραδιάζω όλα τα ονόματα, τα ξέρουμε άλλωστε. Ίσως κάποια στιγμή θα πρέπει να καταγραφούν με επιμέλεια, γιατί υπήρξαν επαναστάτες στην πολιτική διανόηση της Αριστεράς στην Ελλάδα. Μόνο μια εξαίρεση -ελπίζω ότι συμφωνείς- να κάνουμε για τον Μπάμπη Δρακόπουλο, τον γραμματέα του κόμματος, ο οποίος εκτός από το φωτεινό μυαλό και την ανιδιοτέλειά του, ξεχώριζε ως ο φυσικός ηγέτης της κομμουνιστικής Ανανέωσης.
Αυτός, άλλωστε, ήταν που άνοιξε τον δρόμο για την προώθηση της νεότερης γενιάς στην ηγεσία του κόμματος.
Τι μου θύμισες τώρα, ρε Αλέκο...
Και όταν βρεθήκαμε ηγετική ομάδα του ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά, με επιμονή προσπαθήσαμε να ξανακάνουμε γέφυρες με τη συνολικότερη Αριστερά στη χώρα μας.
Θα μου θυμίσεις, βέβαια, την περίφημη αποστολή που μας ανατέθηκε για να συζητήσουμε με το ΚΚΕ στην περίοδο της συμπαράταξης (εποχή Γκορμπατσόφ στην ΕΣΣΔ) την ένταξή μας σε αυτό το ενωτικό εγχείρημα, στο οποίο είχαν ήδη κάνει βήματα το ΚΚΕ και η Ε.ΑΡ. Για να δεις ότι δεν το ξεχνώ, σου θυμίζω ότι στα γραφεία του ΚΚΕ στον Περισσό εσύ, εγώ και ο Μπίστης κατορθώσαμε για πρώτη φορά να υπογράψουμε κοινή συμφωνία για τη συμπόρευσή μας.
Για να δεις πόσο με έχει πληγώσει αυτό το γεγονός, σου θυμίζω πως όταν γυρίσαμε στα γραφεία του ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά, μας ανακάλεσαν στην «τάξη» και ακύρωσαν τη συμφωνία που είχαμε πετύχει.
Οι δυο μας ξέρουμε ποιοι σύντροφοι τη ματαίωσαν. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ονόματα, άλλωστε έχουν περάσει πολλά χρόνια και έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Βέβαια, πάντα μας έμεινε το ερωτηματικό, ρε Αλέκο: έχουμε διδαχθεί από την ιστορία μας;
Αλλά και στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ στηρίξαμε με πολλούς άλλους συντρόφους και συντρόφισσες το ενωτικό εγχείρημα που ξεκίνησε το 2000 περίπου με πρόεδρο τον Νίκο Κωνσταντόπουλο. Δύσκολο εγχείρημα, γιατί το επιχειρήσαμε και το πετύχαμε σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη πρωτοστατήσαμε και συγκροτήσαμε το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Με ειρωνεύεσαι όταν σου λέω ότι «εγώ δεν είμαι ευρωπαϊστής, είμαι Ευρωπαίος» και φυσικά στην κάνω γυριστή και σε αποκαλώ «χάος»». Δεν έχουν τελειωμό τα πειράγματά μας.
Σήμερα είμαστε φαρμακωμένοι από τις διαιρέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., αξίζει όμως να συνεχίσουμε τις ενωτικές μας προσπάθειες με επιμονή και την προσμονή να πετύχουμε. Όπως εμείς οι δυο ξέρουμε.
Αλέκο, αδελφέ και σύντροφε, αρκετά περπατήσαμε σήμερα.
Ελπίζω όταν θα τα ξαναπούμε, να σχολιάσουμε νέα ευχάριστα.
* Ο Στέλιος Παππάς είναι μέλος της Επιτροπής Δεοντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου