Το ανεξήγητο 1821. του Μιχάλη Δελή

Αν κάποιοι απορούν, πως είναι δυνατόν να μη μπορεί να συντάξει κάποιος μια κοινά παραδεκτή αφήγηση για τον Εμφύλιο της δεκαετίας του 1940, σχεδόν 80 χρόνια από τη λήξη του, ας το ξανασκεφτεί: κοντεύουν 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 και γι΄αυτήν εξακολουθεί να γίνεται κομφούζιο.

Δεν αναφέρομαι στους επιεικώς ανόητους καυγάδες για την ημερομηνία έναρξης, το Κρυφό Σχολειό, το Χορό του Ζαλόγγου κ.α. Εδώ υπάρχει πλήρης σύγχυση για το ποιοι προετοίμασαν το 1821, ποιοι το πραγματοποίησαν, ποιοι ήταν οι πραγματικοί αρχηγοί, ποιος ήταν ο χαρακτήρας της Επανάστασης, γιατί ξέσπασαν αλλεπάλληλοι εμφύλιοι μεταξύ των επαναστατών. Για να μην πούμε για τα ακόμα πιο δύσκολα, δηλαδή, τις εξελίξεις-μεταλλαγές των ανθρώπων, τις εξωτερικές επιδράσεις της Επανάστασης, τις εσωτερικές αντιφάσεις στις επιμέρους κοινωνικές τάξεις και τις πολιτικές συμμαχίες.

Ακόμα πιο αμφίβολη είναι η νοερή αναπαράσταση των συνθηκών της εποχής: των ηθών και των εθίμων, της πολιτικής χρήσης της θρησκείας, των σχέσεων ανάμεσα στους επαναστάτες, πρωταγωνιστές ή δευτεραγωνιστές. Σοβαρά προβλήματα, επίσης, δημιουργεί η τάση να «ερμηνεύονται» περιστατικά του 1821 με βάση τις σύγχρονες αντιλήψεις. Τυπικό παράδειγμα η κατάληψη της Τρίπολης.

Αυτό που επικρατεί, προς το παρόν, τόσο στα κείμενα όσο στις επίσημες τελετές και κυρίως στους δημόσιους χώρους είναι η αφελής «ηρωική» αντίληψη για την Επανάσταση του 1821. Με ισχυρή παράλληλη παρουσία μιας δήθεν εικονοκλαστικής θεώρησης των πραγμάτων, η οποία μεταφέρει στο 1821 τις σύγχρονες ιδεοληψίες. Σε ποικίλες-ασύμπτωτες- παραλλαγές, εννοείται.

Πρέπει να περιμένουμε άλλα 200 χρόνια.

Η ώρα των δύσκολων αποφάσεων για το Μακεδονικό.Του Μιχάλη Δελή

Ο λαϊκισμός και η εύκολη δημαγωγία, χρόνια τώρα ταλαιπωρούν τον τόπο. Γι΄αυτό η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει μια νέα αντίληψη στην αντιμετώπιση της εξωτερικής πολιτικής, χωρίς όμως να βρίσκει, προς το παρόν τουλάχιστον, την ανάλογη ανταπόκριση από την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και από μεγάλη μερίδα της αντιπολίτευσης. Ωστόσο, υπάρχουν οι πρώτες ενδείξεις ότι η νέα πορεία μπορεί να οδηγήσει, σε θετικά αποτελέσματα σε σχέση με το παρελθόν.

Η κυβέρνηση αγνοώντας το πολιτικό κόστος, μας δίνει μια πρώτη ένδειξη με την στάση που αποφάσισε να τηρήσει στο Μακεδονικό, επιχειρώντας παράλληλα να πείσει την αντιπολίτευση να συνταχθεί με τη νέα αυτή πολιτική. Ανεξάρτητα όμως από τις αντιδράσεις – ακόμα και μέσα στην κυβέρνηση – ο πρωθυπουργός εμφανίζεται αποφασισμένος να προχωρήσει στην πολιτική που έχει χαράξει.

Ο Τσίπρας, υπήρξε ιδιαίτερα σαφής ως προς το τη ζημιά που μπορεί να προκληθεί από τον υπερεθνικισμό και τον λαικισμό που επιδεικνύουν ορισμένοι, σε μια στιγμή που η κυβέρνηση τείνει να βρεθεί κατηγορούμενη – ευτυχώς, όλο και από λιγότερους -, για «εθνική προδοσία», επειδή επιχειρεί να κλείσει το Μακεδονικό και να αποτρέψει την πιθανότητα, στο όνομα ενός αναποτελεσματικού εθνικισμού, να αποκληθεί τελικά το γειτονικό κράτος «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αυτές οι επισημάνσεις του Τσίπρα έχουν την αυτονόητη σημασία τους. Όπως έχει την αυτονόητη σημασία της η επίσκεψη στα Σκόπια του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας. Η επίσκεψη αυτή σκοπεύει στην επιτάχυνση της πορείας προς την ομαλοποίηση των διμερών σχέσεων των δυο χωρών και στη διαμόρφωση ενός θετικού κλίματος εμπιστοσύνης που θα βοηθήσει τελικά και την προσέγγιση στο πρόβλημα της ονομασίας. Ιδίως καθώς ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, φαίνεται ότι αντιμετωπίζει ιδιαίτερο πρόβλημα από την αντιπολίτευση για να αποδεχθεί την σύνθετη ονομασία. Από την άλλη πλευρά, η προσέγγιση αυτή απαλάσσει τη ΠΓΔΜ από τον εναγκαλισμό της Αγκυρας και επιτρέπει στην Ελλάδα να παίξει τον πραγματικό της ρόλο στα Βαλκάνια. Ένα ρόλο που δεν νοείται με αποκλεισμούς.

Μένει φυσικά το ερώτημα, για το τι θα συμβεί στις σχέσεις με την Άγκυρα.

Ενδιάμεση συμφωνία: Οι πολιτικές και νομικές διαστάσεις της. Του Μιχάλη Δελή

Η επίτευξη της Μεταβατικής Συμφωνίας στις 13 Σεπτέμβρη 1995 στη Νέα Υόρκη*, αποτελεί μια από τις κορυφώσεις της κρίσης Ελλάδας-πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), η οποία έχει επανειλημμένα περάσει από υψηλούς και χαμηλούς τόνους.

Η συμφωνία έχει αμφοτεροβαρή χαρακτηριστικά, καθώς δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις και στις δυο πλευρές, με ορισμένες προβεβλημένες διατάξεις ευνοικές για κάθε μια από αυτές.

Η ΠΓΔΜ εξασφαλίζει την αναγνώρισή της από την Ελλάδα, την άρση των κυρώσεων εις βάρος της, τη μη-παρεμπόδιση των προσπαθειών της για συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς και την ανάπτυξη ομαλών σχέσεων με τη γείτονά της.

Η Ελλάδα, από την άλλη πλευρά, επιτυγχάνει την απάλειψη του συμβόλου της Βεργίνας από τη σημαία της ΠΓΔΜ, τη δήλωση ότι το Σύνταγμα της ΠΓΔΜ δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι αποτελεί τη βάση για οποιαδήποτε εδαφική διεκδίκηση εκτός των συνόρων της ή για οποιαδήποτε επέμβαση στα εσωτερικά άλλης χώρας για την προστασία της κατάστασης και των δικαιωμάτων ατόμων που δεν είναι πολίτες της χώρας.

Υπάρχουν επίσης και διατάξεις κοινού ενδιαφέροντος που αναφέρονται στην εδαφική ακεραιότητα,πολιτική ανεξαρτησία και το απαραβίαστο των συνόρων των δυο χωρών, την ανάπτυξη συμβατικών σχέσεων, όπως οικονομικών, εμπορικών, περιβαλλοντικών και νομικών σχέσεων.

Τέλος υπάρχει ισχυρή ρήτρα επιλυσης των διαφορών, οι οποίες μπορούν να προκύψουν από την εφαρμογή της συμφωνίας, κι η οποία παρέχει το δικαίωμα προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο με μονομερή ενέργεια, χωρίς την ανάγκη σύνταξης συνυποσχετικού.

Από το δικαίωμα αυτό εξαιρείται μόνο η περίπτωση του Άρθρου 5, που αφορά Θέματα διαπραγμάτευσης του ονόματος**.

------------------------------------------

* Interim Accord – στα ελληνικά έχει αποδοθεί, εσφαλμένα ως Ενδιάμεση Συμφωνία – της 13ης Σεπτεμβρίου 1995 που υπογράφτηκε από τον Έλληνα υπουργό των Εξωτερικών κ. Κάρολο Παπόυλια και από τον Υπουργό Εξωτερικών της ΠΓΔΜ κ. Stevo Crvenkovski. Tη συμφωνία υπέγραψε, επίσης, ο μεσολαβητής κ. Cyrus Vance, ως εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών ( ΟΗΕ ).

** Στο Άρθρο 5, στην πρώτη παράγραφο τα δυο μέρη συμφωνούν : << να συνεχίσουν διαπραγματεύσεις, κάτω από την αιγίδα του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, σύμφωνα με την απόφαση 845 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας, με στόχο την επίτευξη συμφωνίας στη διαφορά που περιγράφεται σε εκείνη την απόφαση και στην απόφαση 817 (1993) >>. Εξαιρετικά σημαντική είναι και η παράγραφος 2 του Άρθρου 5. Στη παράγραφο αυτήν επιδιώκεται μια λεπτή εξισορρόπηση ανάμεσα στη διατήρηση της εκκρεμότητας του ονόματος, ως ενός σοβαρού θέματος για τις σχέσεις των δυο χωρών, και στην πιστή εφαρμογή της συμφωνίας στη διάρκεια αυτής της εκκρεμότητας.

Ανοιχτή επιστολή των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ για τις επιθέσεις σε πολίτες σε Φιλοπάππου και Θησείο

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς: κ. Αναπληρωτή Υπουργό Προστασίας του Πολίτη

           κ. Γενικό Αστυνομικό Διευθυντή Αττικής,

Από: Οργανώσεις Μελών ΣΥΡΙΖΑ Κουκακίου – Ανω Πετραλώνων - Θησείου

Με αφορμή τις επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο διάστημα στην Ακρόπολη, το Θησείο και την περιοχή του Φιλοπάππου, με στόχο ανύποπτους πολίτες, νεαρής κυρίως ηλικίας,  αποστέλλουμε ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας αναφορικά με το αίτημα καθολικότερης προστασίας και ασφάλειας της περιοχής.

Όπως είναι γνωστό η συγκεκριμένη περιοχή είναι πολύ δημοφιλής ως πόλος τουριστικής έλξης, αλλά και για τους μόνιμους κατοίκους-πολίτες της περιοχής. Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι τόσο η Ακρόπολη, το Θησείο όσο και η περιοχή του Φιλοπάππου αποτελούν πνεύμονα πρασίνου και ψυχαγωγίας για τους μόνιμους κατοίκους: οικογενειακές βόλτες με καροτσάκια και μικρά παιδιά, παρέες νεαρών, ηλικιωμένοι, τουρίστες (σε ετήσια βάση πλέον), αθλητές, ποδηλάτες, αλλά και όλων των ειδών οι παρέες.

Οι εγκληματικές ενέργειες εις βάρος  κατοίκων και επισκεπτών στη συγκεκριμένη περιοχή, έχει θορυβήσει τους πολίτες, αφού το αίσθημα του φόβου έχει εξισωθεί με συναισθήματα αρνητικά, ανασφάλειας, ανησυχίας, τα οποία προέρχονται από τον φόβο πιθανής θυματοποίησης των ιδίων ή κοντινών τους προσώπων από βίαιες εγκληματικές ενέργειες.

Πρέπει να τονιστεί η ανησυχία των κατοίκων–πολιτών της περιοχής σχετικά με την ασφάλεια τους και η ανάγκη εντατικοποίησης της Αστυνομικής δράσης στην περιοχή τόσο για την πρόληψη, όσο και για την καταστολή της εγκληματικότητας.

Αναμένουμε την  απάντηση σας σχετικά με την παραπάνω επιστολή το συντομότερο δυνατό, προκειμένου να μην υπάρχουν χειρότερα περιστατικά βίας.

Με εκτίμηση,

οι Οργανώσεις Μελών ΣΥΡΙΖΑ Κουκακίου – Ανω Πετραλώνων- Θησείου

ΠΑΤΡΑ: Γέμισαν οι κολώνες με αφίσες του Αμβρόσιου που καλούν... να τον φτύσουν!

«DIVERSITY»: Την Κυριακή 18/3 η Αντιρατσιστική Γιορτή του Σπούτνικ στην πλατεία Αυδή

Το ΣΠΟΥΤΝΙΚ διοργανώνει, την Κυριακή 18 Μαρτίου, στην Πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο, το «DIVERSITY», μια μεγάλη γιορτή, με κεντρικό άξονα τον αντιρατσισμό και τη διαφορετικότητα

Το κάλεσμα (εδώ το event στο facebook):
DIVERSITY – Αντιρατσιστική Γιορτή Σπούτνικ
Κυριακή 18 Μαρτίου | 12:00 | Πλατεία Αυδή, Μεταξουργείο

Το ΣΠΟΥΤΝΙΚ έχει ανοίξει τα φτερά του εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, αποτελώντας μια ομπρέλα πολιτικής, πολιτισμού και αλληλεγγύης. Αρχικά ως ένα περιοδικό με πλούσια θεματολογία, η οποία αγγίζει όλες τις θεματικές που ενδιαφέρουν τους νέους ανθρώπους, κυρίως δε την επικαιρότητα, την πολιτική, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τον κινηματογράφο και κάθε μορφή έκφρασης της νέας γενιάς. Μετέπειτα, το ΣΠΟΥΤΝΙΚ, με κεντρικό σημείο αναφοράς τον πολυχώρο του στο Μεταξουργείο, άρχισε να αναπτύσσει ποικίλες δράσεις, παρέχοντας σε νέους/ες τον απαραίτητο χώρο, για να δημιουργήσουν, να μελετήσουν, να προβληματιστούν, να διασκεδάσουν. Κοινωνικό φροντιστήριο, θεατρική ομάδα, συλλογικές κουζίνες με πρόσφυγες και μετανάστες, προβολές ταινιών, πολιτιστικές εκθέσεις και κάθε είδους εκδηλώσεις είναι μερικά παραδείγματα από τις δράσεις που φιλοξενεί. Παράλληλα, μέσα από το ετήσιο Φεστιβάλ, το ΣΠΟΥΤΝΙΚ προτάσσει την αρχή της αλληλεγγύης και αναδεικνύει ένα εναλλακτικό παράδειγμα συλλογικού τρόπου ζωής και δράσης.

Προτεραιότητα στην ιεραρχία του σχεδιασμού και των δράσεων του ΣΠΟΥΤΝΙΚ, είναι και η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως και η μάχη κατά των διακρίσεων, με σκοπό την ενίσχυση και προαγωγή της δημοκρατίας και του σεβασμού των θεμελιωδών ελευθεριών. Με αυτήν την έννοια, τόσο το περιοδικό όσο και ο πολυχώρος, ασχολούνται συστηματικά με την αντιφασιστική δράση. Η τελευταία συνιστά πάντοτε κρίσιμο επίδικο, αποκτά όμως ιδιαίτερη βαρύτητα το τελευταίο διάστημα, που έχει σημειωθεί έξαρση της δραστηριότητας φασιστικών – ρατσιστικών δυνάμεων, οι οποίες επιδίδονται σε θρασύδειλες επιθέσεις σε βάρος προσφύγων, μεταναστών, ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και άλλων ομάδων. Οι επιθέσεις αυτές εντάσσονται σε μία συνολική προσπάθεια των ακροδεξιών μορφωμάτων και του κύριου εκφραστή τους, που είναι η Χρυσή Αυγή, να βρουν νέο ακροατήριο και να αυξήσουν την πολιτική – κοινωνική τους επιρροή.

Σε μία τέτοια συγκυρία, είναι εξαιρετικά σημαντικό να θυμηθούμε και να διαδώσουμε το μήνυμα της ισότητας, της αποδοχής του διαφορετικού και της αρμονικής συνύπαρξης μαζί του. Σε αυτό το πλαίσιο, το ΣΠΟΥΤΝΙΚ διοργανώνει, την Κυριακή 18 Μαρτίου, το «DIVERSITY», μια μεγάλη γιορτή, με κεντρικό άξονα τον αντιρατσισμό και τη διαφορετικότητα. Στόχος μας είναι να αναδειχθεί και να εξαπλωθεί η σημασία της άρσης κάθε είδους διάκρισης.

Το «DIVERSITY» θα διεξαχθεί στην Πλατεία Αυδή του Μεταξουργείου, έναν από τους πιο όμορφους ανοικτούς χώρους της Αθήνας. Έτσι, όλη η πόλη θα έχει την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με άλλες κουλτούρες και άλλους πολιτισμούς, μέσα από τη συζήτηση, το φαγητό, το χορό και τη μουσική. Πιο συγκεκριμένα, στη γιορτή θα έχει κανείς τη δυνατότητα να δοκιμάσει γεύσεις από τις κουζίνες διαφορετικών λαών, να ακούσει συγκροτήματα από πολλά μέρη της γης, να γνωρίσει παραδοσιακούς χορούς διαφόρων εθνικοτήτων, να ενημερωθεί για τα προβλήματα και τις πρωτοβουλίες συλλογικοτήτων, που αγωνίζονται για τη βελτίωση της καθημερινής τους ζωής. Μεταναστευτικές και προσφυγικές κοινότητες, LGBTQI+ συλλογικότητες, ομάδες ΑμεΑ θα είναι μαζί μας, για να συνθέσουμε μία ζωντανή μέρα, γεμάτη εκδηλώσεις, δράσεις, μουσικές και γεύσεις.

Έλα κι εσύ στο «DIVERSITY», να ενώσουμε τις φωνές μας για μία κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης, απέναντι στο ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και το φόβο!

Το πλήρες πρόγραμμα θα ανακοινωθεί τις επόμενες ημέρες.

Κυριακή 18 Μαρτίου | 12:00 | Πλατεία Αυδή, Μεταξουργείο

Αριστερά, Πολιτική και Ποδόσφαιρο

​​

Ο Σύλλογος πολιτιστικής και κοινωνικής παρέμβασης «Θρυαλλίδα» 

σας  προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Θανάση Κάππου  

"Αριστερά, Πολιτική και Ποδόσφαιρο",

​ 

​

την Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018

​ ​

και ώρα 7μμ στον χώρο του συλλόγου, Ηρακλειδών 13 στο Θησείο

Για το βιβλίο

​ ​

θα μιλήσουν οι : 

Σάββας Παπάζογλου, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής

Νίκος Μερτζάνης,

​ ​

δημοσιογράφος

​ ​

της ΕΡΤ

Γιώργος Γάσσιας,

​ ​

ι​

στορικός

Στην εκδήλωση θα παραστεί ο συγγραφέας Θανάσης Κάππος.

Θα ακολουθήσει συζήτηση.

Εξωτερική πολιτική και λαικισμός.Του Μιχάλη Δελή

Τον τελευταίο καιρό δημοσιεύονται, σχεδόν καθημερινά, δηλώσεις, γράφονται άρθρα στο Τύπο και παίζονται στην τηλεόραση ομιλίες και σχόλια, γύρω από τα λεγόμενα «εθνικά θέματα», τα οποία έχουν πάρει και πάλι στον καιρό μας μια ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία, προσφέροντας έτσι έδαφος σε κάθε λογής λαικίστικη πλειοδοσία. Ως πολίτες αυτής της χώρας, αν κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν θα διαπιστώσουμε ότι δεν θα έχει μόνο ιστορική αξία, αλλά, ότι είναι και μια υψηλόφωνη επισήμανση για το παρόν και μια προειδοποίηση για το μέλλον.

Όποτε επικράτησε ο λαϊκισμός υπήρξαν ολέθριες συνέπειες, ήταν πάντοτε ζημιογόνος. Κι όσες φορές πολιτικοί ηγέτες θέλησαν να αποφύγουν το πολιτικό κόστος, αυτό τελικά το πλήρωσε ο ελληνικός λαός. Η δήθεν υπερπατριωτική, πολιτική ορισμένων πολιτικών ηγεσιών, αλλά και κάποιων μέσων ενημέρωσης οδηγεί δυστυχώς σε ήττες.

Έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας ένας έξαλλος εθνικιστικός λόγος, που προσπαθεί να τρομοκρατήσει κάθε άλλη σκέψη ή πρόταση. Με αποτέλεσμα τα εξωτερικά μας θέματα να έχουν υποστεί μέγιστη ζημιά από τις πλειοδοσίες εθνοκαπηλείας και τις μειοδοσίες πολιτικής ευθύνης των κομμάτων μας.

Δεν είναι όμως μόνο «δεκαετίες» που ο πολιτικός λόγος μένει αιχμάλωτος της δημαγωγίας. Μια αναδρομή στην πολιτική ιστορία της νεότερης Ελλάδας δείχνει ότι, από τα πρώτα κιόλας χρόνια του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, κάνει την εμφάνισή του ο λαϊκισμός στην πολιτική ζωή του τόπου, με καταστροφικές, συχνά, επιπτώσεις στα εθνικά μας ζητήματα.

Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι στις ευθύνες για το λαικισμό στην εξωτερική μας πολιτική, μετέχουν,σε μεγάλο βαθμό μάλιστα, εκτός από τα κόμματα και τις ηγεσίες τους, και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο τύπος, η τηλεόραση και το ραδιόφωνο έχουν την πιεστική ανάγκη να εξασφαλίσουν και να αυξήσουν τους αναγνώστες, τους θεατές και τους ακροατές τους. Και, στην καθημερινή αυτή προσπάθεια, ενδίδουν, με πολλές βέβαια εξαιρέσεις, στον πειρασμό των εντυπωσιακών τίτλων, της κινδυνολογίας και των εθνικιστικών υπερβολών. Υπάρχουν συγκεκριμένες και χαρακτηριστικές περιπτώσεις λαικισμού των μέσων μαζικής ενημέρωσης, σε κρίσιμες στιγμές των εθνικών μας ζητημάτων, από τις οποίες έχει καταδειχθεί η συμβολή τους στη δημιουργία λαικών ψυχώσεων και υστερικού εθνικισμού.

Δεν υπάρχει χειρότερη πολιτική αρρώστια από τον λαικισμό. Με ρεαλισμό, λοιπόν, ας σχεδιάσουμε νηφάλια την εξωτερική μας πολιτική.

Εμπρός για νέες φεμινιστικές κατακτήσεις στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο