Τον τελευταίο καιρό δημοσιεύονται, σχεδόν καθημερινά, δηλώσεις, γράφονται άρθρα στο Τύπο και παίζονται στην τηλεόραση ομιλίες και σχόλια, γύρω από τα λεγόμενα «εθνικά θέματα», τα οποία έχουν πάρει και πάλι στον καιρό μας μια ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία, προσφέροντας έτσι έδαφος σε κάθε λογής λαικίστικη πλειοδοσία. Ως πολίτες αυτής της χώρας, αν κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν θα διαπιστώσουμε ότι δεν θα έχει μόνο ιστορική αξία, αλλά, ότι είναι και μια υψηλόφωνη επισήμανση για το παρόν και μια προειδοποίηση για το μέλλον.
Όποτε επικράτησε ο λαϊκισμός υπήρξαν ολέθριες συνέπειες, ήταν πάντοτε ζημιογόνος. Κι όσες φορές πολιτικοί ηγέτες θέλησαν να αποφύγουν το πολιτικό κόστος, αυτό τελικά το πλήρωσε ο ελληνικός λαός. Η δήθεν υπερπατριωτική, πολιτική ορισμένων πολιτικών ηγεσιών, αλλά και κάποιων μέσων ενημέρωσης οδηγεί δυστυχώς σε ήττες.
Έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας ένας έξαλλος εθνικιστικός λόγος, που προσπαθεί να τρομοκρατήσει κάθε άλλη σκέψη ή πρόταση. Με αποτέλεσμα τα εξωτερικά μας θέματα να έχουν υποστεί μέγιστη ζημιά από τις πλειοδοσίες εθνοκαπηλείας και τις μειοδοσίες πολιτικής ευθύνης των κομμάτων μας.
Δεν είναι όμως μόνο «δεκαετίες» που ο πολιτικός λόγος μένει αιχμάλωτος της δημαγωγίας. Μια αναδρομή στην πολιτική ιστορία της νεότερης Ελλάδας δείχνει ότι, από τα πρώτα κιόλας χρόνια του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, κάνει την εμφάνισή του ο λαϊκισμός στην πολιτική ζωή του τόπου, με καταστροφικές, συχνά, επιπτώσεις στα εθνικά μας ζητήματα.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι στις ευθύνες για το λαικισμό στην εξωτερική μας πολιτική, μετέχουν,σε μεγάλο βαθμό μάλιστα, εκτός από τα κόμματα και τις ηγεσίες τους, και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο τύπος, η τηλεόραση και το ραδιόφωνο έχουν την πιεστική ανάγκη να εξασφαλίσουν και να αυξήσουν τους αναγνώστες, τους θεατές και τους ακροατές τους. Και, στην καθημερινή αυτή προσπάθεια, ενδίδουν, με πολλές βέβαια εξαιρέσεις, στον πειρασμό των εντυπωσιακών τίτλων, της κινδυνολογίας και των εθνικιστικών υπερβολών. Υπάρχουν συγκεκριμένες και χαρακτηριστικές περιπτώσεις λαικισμού των μέσων μαζικής ενημέρωσης, σε κρίσιμες στιγμές των εθνικών μας ζητημάτων, από τις οποίες έχει καταδειχθεί η συμβολή τους στη δημιουργία λαικών ψυχώσεων και υστερικού εθνικισμού.
Δεν υπάρχει χειρότερη πολιτική αρρώστια από τον λαικισμό. Με ρεαλισμό, λοιπόν, ας σχεδιάσουμε νηφάλια την εξωτερική μας πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου